wallisman schreefCOLONmomenteel heeft ca. 55% van de mensen in Nederland die een vakopleiding in de fotografie gevolgd hun hoofdinkomstenbron niet uit fotografie.
Waar komt die vandaan? Ik vind 45% die wel een hoofdinkomsten uit de fotografie heeft namelijk nogal wat hoog.
Als ik kijk naar de twee klassen waar ik in heb gezeten, dan haalden we bij lange na niet dat percentage. In mijn vakopleidingsklas was het nog geen 15% wat nu echt zijn/haar brood verdient met plaatjes maken.
Verders.
Wanneer je werkloos wordt, dan zijn alle achterliggende instanties erop gebrand om je weer zo snel mogelijk aan het werk te hebben. Dit is voor iedereen ook het goedkoopst. Natuurlijk willen ze je daar bij helpen (binnen hun kunnen, wat soms wel wat aan de slechte kant is). Maar alles moet binnen het redelijke blijven.
Ze willen je best helpen met een opleiding wanneer dat je arbeidskansen aanzienlijk vergroot. Maar hier zitten wat haken en ogen aan. Wanneer vergroot het (in hun ogen dan) je arbeidskansen? Als er vraag naar is. Wanneer Nederland zit te springen om timmermannen, dan zullen ze je met veel liefde en plezier laten omscholen als je metselaar bent.
Als je uit de zorg komt, dan zullen ze je misschien ook wel om willen laten scholen naar iets waar je met je huidige ervaring ook nog een goede kans maakt om weer aan het werk te komen.
Omscholen naar fotograaf is iets wat ze hoogstwaarschijnlijk niet zullen zien zitten.
Ik werkte bij een autobedrijf. Nam daar ontslag. Kwam uiteindelijk bij een projectmanagementbureau terecht als werkvoorbereider. Na 3 jaar kreeg ik een vast contract en een maand later stond ik buiten. Freelance fotografeerde ik toen al wel een beetje en de Fotovakschool had ik inmiddels doorlopen. Ik heb een maand of 6 thuisgezeten voordat ik weer als werkvoorbereider aan de slag kon. Daar werd ik door de crisis ook weer naar buiten geschupt. Toen was voor mij de maat vol en wilde ik per sé iets fotogerelateerds. Dit was in de ogen van de uitkeringsinstantie niet mogelijk; ik mocht gewoon baantjes bij autobedrijven 1 uur rijden verderop accepteren (nou ja, mocht, meer moest)
Ik heb daar voor gepast. Heb me maandenlang als een idioot rondgezocht en alles wat ook maar fotogerelateerd was platgesoliciteerd. Totdat ik na 8 maanden eindelijk iets tegenkwam wat fotogerelateerd en ook autogerelateerd was.
Dit was enigzins mijn redding. Ik werd daar aangenomen niet alleen omdat ik iets met fotografie had, maar ook met auto's. Ik wist hoe een auto in elkaar stak. Wat er allemaal bij kwam kijken. Ik kon daar aan de slag als fotograaf.
Na twee jaar kreeg ik een mail. Ik was inmiddels gestopt met het hele freelance gebeuren omdat daar geen brood meer inzat en de lol er ook wel vanaf was (ik was geen groot lilefhebber van voetbal en dat was wel de hoofdmoot) Maar na 2 jaar auto's te hebben gefotografeerd en gefilmd kreeg ik een mail van een fotograaf die ik bij het voetbal wel eens tegenkwam met de vraag of ik interesse had, of nog iemand wist, om een plaats bij hun persbureau op te vullen. In loondienst.
Dit soort baantjes, zoals eerder in het topic staat, zijn een zeldzaamheid. Amper 5% fotografeert in loondienst. De rest heeft het vaak moeilijk om de kop boven water te houden. Ook wij als persbureau moeten er hard aan trekken om een goede meerwaarde te laten zien waarom ze ons in moeten huren. Dit komt niet alleen uit kwaliteit van foto's, maar ook uit andere afspraken die je met de klanten maakt.
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik dit in loondienst mag doen. Als het me aangeboden werd als freelancer, dan stond ik nu nog steeds met alle liefde en plezier auto's te fotograferen.
Ik wil je niet de poten onder de stoel wegzagen, maar je wel een realistisch beeld scheppen.
Om op het punt te komen waar ik nu sta, ben ik ongeveer 6 jaar verder met de tijd dat ik aan mijn opleiding begon. Ik ben vanuit school (2 jaar) een dik jaar met andere dingen bezig geweest omdat ik mezelf niet met fotografie kon bedruipen.
Wat doe jij in die twee jaar opleiding? Niets ernaast? Gewoon studeren? Ik heb me na de vakopleiding niet gespecialiseerd omdat ik vond dat er geen leraren rondliepen die me nog iets konden leren (die leraren beaamden dat overigens wel). Als je je wel specialiseert, dan ben je nog makkelijk 2 jaar verder.
Staar je niet blind op de vakopleiding. Ik denk dat ik jou in 10 lessen net zoveel kan leren of misschien nog meer dan die 14 op de basisopleiding van de Fotovakschool. Je zult daarna echt verder moeten voor een verdieping.
Maar de uitkeringsinstantie zal jou niet al die jaren ondersteunen. Daar zul je zelf toch ook een vangnet voor moeten zoeken. En uit de fotografie wordt dat erg, erg lastig. Je zult er hard aan moeten trekken.
Daarnaast kost de opleiding je duizenden euro's. En dan heb je alleen nog maar dat papiertje. Dan hebben we het nog niet over alle extra investeringen die gedaan moeten worden. Uitkeringsinstanties zien dit vaak niet zo zitten.
Zoals ik mijn verhaal al begon, die willen je best helpen, maar dan moet de kans van slagen erg groot zijn. En fotografie is tegenwoordig een markt waarin je in de ogen voor een uitkeringsinstantie niet de meeste succeskans hebt.
) en de ander weer wat anders.. naast hun werk doen ze nog wel wat met fotografie, maar het is niet hun hoofd bron, simpelweg omdat het niet meevalt om daar een goeie boterham in te verdienen
Fotografie is en blijft nog steeds een vak, vind ik.
)
) heb ik straks mogelijk alle tijd om te kijken of ik inderdaad die ene dag in de week iets met fotografie kan doen. Praktijkervaring opdoen, er meer over leren en wie weet ooit eens wat opdrachten uitvoeren. Zelfde schuitje als TS.......