Vraag: mensen fotograferen?

[Midge]

Hallo,

Ik zie dat hier een aantal mensen "rondforummen" die foto's van mensen op straat maken.
Dit lijkt mij ook leuk om eens te gaan doen.
Hoe gaan jullie te werk?
Hoe benaderen jullie mensen? (netjes vragen of overdonderen of stiekem)
Misschien verder nog tips?

[marian]

Gelukkig ben ik dus niet de enige met dit probleem.
Ik heb de 50mm en de kitlens en durf niet foto's van mensen daarmee te maken. Alleen bekenden dan. Daarom ga ik ook voor een andere lens, zoals ik nu denk de 28-135 kan ik tenminste van wat verder af een foto maken. Ik vraag het ook wel eens hoor, maar ben er nog niet zo goed in. Vind het toch nog een beetje voor schut. Mijn man ligt dan in een deuk En als ik het eindelijk ga vragen. Want dan neem ik niet goed de tijd ervoor, wil het dan snel doen. En dan is de foto niet wat ik eigenlijk wilde.
Groetjes Marian

[joboris]

Hallo,

Ik zie dat hier een aantal mensen "rondforummen" die foto's van mensen op straat maken.
Dit lijkt mij ook leuk om eens te gaan doen.
Hoe gaan jullie te werk?
Hoe benaderen jullie mensen? (netjes vragen of overdonderen of stiekem)
Misschien verder nog tips?

Ik zie dat je een goed teleobjectief hebt, dus wat let je? Met een 50mm zie ik me dat niet doen, want je moet er dan wel heel dicht op. Of je het even moet vragen ligt denk ik een beetje aan de situatie. Waar is het voor nodig om mensen op een markt of evenement toestemming te vragen? Het spontane is er dan gelijk al vanaf.

[marian]

Eh.... Andre, ik denk niet dat jij nog tips nodig hebt om vreemde mensen te gaan fotograveren.
Zie net pas je foto's van de koningin. en ehh..zeer goed gelukt en zeer dichtbij. .
Gewoon zo doorgaan als nu doet, dus

Groetjes Marian

[Dr. Faustus]

Hangt van de situatie af. Ik vraag het meestal aan mensen.
Meestal wordt er spontaan gereageerd. Soms vragen ze of het voor publicatie is of zo, maar de meeste mensen zijn toch wel camerahappy.
Vaak noteer ik een emailadres en stuur ik een plaatje.

[Elly]

Ik heb het probleem ook. Vind het genant om zo maar mensen te fotograferen en vragen "durf" ik ook niet.
Maar gisteren overkwam me het tegenovergestelde.
Ik was op het station foto's aan het maken van vandalisme, komt er een jongeman op me af en vroeg of hij er bij op kmocht, al wijzend naar de schade. Even later "plukt" hij een meisje dat passeerde en samen hebben ze geposeerd. Natuurlijk wel op hun eigen manier. Maar ik vond het wel grappig. ik heb hem de foto's gemaild en hij is er blij mee.

PS. de foto's van het vandalisme waren gewoon voor mezelf, dus niet voor publicatie.

[Midge]

Eh.... Andre, ik denk niet dat jij nog tips nodig hebt om vreemde mensen te gaan fotograveren.
Zie net pas je foto's van de koningin. en ehh..zeer goed gelukt en zeer dichtbij. .
Gewoon zo doorgaan als nu doet, dus

Groetjes Marian

Zij is het gewend.
De "gewone" mens op straat is dan toch anders.

[wvangerven]

Ik heb wat wisselende ervaringen met het fotograferen van mensen op straat. Bij evenementen geeft het zelden of nooit problemen omdat het kennelijk een "geaccepteerd" verschijnsel is dat er dan gefotografeerd wordt.
Als het "gewone" voorbijgangers op straat zijn, vraag ik het meestal van te voren en vertel ik er gelijk bij waaròm ik het leuk vindt om juist hún in die situatie te fotograferen. Meestal voelt men zich dan gevleid en geven toestemming. Ik laat dan ook direkt op het LCD-scherm het resultaat zien en biedt aan, de opname te mailen. Geeft vaak enthousiaste reacties.
Als mensen achteraf bezwaar maken, zeg ik dat ik de opname delete en doe dat dan ook in hun bijzijn.
Het kan echter ook ànders uitpakken: een tijdje terug wilde ik een negroïde tweeling van een jaar of drie in een wandelwagen fotograferen die een ijsje aten en sloeg direct toe. Op de vraag, waarom ik een foto maakte, antwoordde ik in mijn onnozelheid: "ik gebruik de foto voor mijn foto-archief!!! " De reactie pakte volledig verkeerd uit en men betichtte men van: zeg maar: uitermate "ongezonde belangstelling" voor kleine kinderen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik vond dit voor mezelf behoorlijk shockerend, neem dat van me aan (vooral omdat ik zelf kinderen heb). In mijn zelfbeheersing heb ik de opname direkt gedeleet en terwijl ik allerlei verwensingen kreeg nageroepen, ben ik weggelopen! Maar dit was gelukkig maar een incident dat ik niet meer hoop mee te maken...

[fotojeroen]

Ik kom zelf ook niet graag op de foto. Ik ben zelf toch wel een beetje camera schuw. Daar ik ook altijd gruwelijk paranoide ben, zou ik er niet happy op zijn als iemand zomaar een foto neemt en dan vraagt of het goed is. Ook al wordt deze foto voor mijn neus verwijderd, wie zei er dat de fotograaf er geen twee had gemaakt. Gelukkig ben ik hartstikke lelijk dus van mijn hoofd zullen ze geen postzegels maken.
De ogen in mijn avatar zijn dan weer wel van mezelf, maar die foto heb ik dan ooit ook zelf genomen.

Ik kan me wel voorstellen, als fotograaf zijnde, dat wanneer je het van te voren vraagt, het spontane er wel vanaf is.

Helaas heb je als voorbijganger die gefotografeerd wordt volgens mij geen rechten als je foto wordt genomen en deze nergens wordt gepubliceerd.
Voor zover ik weet stel je die persoon zonder publicatie niet in een kwaad daglicht en heeft hij volgens de auteurswet>portretrecht geen zaak. Maar correct me if i am wrong.

[ferweg]

Hier komt dan weer een van de mooie voordelen van het digitaal fotograferen naar voren. Je kunt zo veel plaatjes maken als je wil (als op je kaartje passen). Het is vaak dus de truck om na het vragen een geposeerde foto te maken, de aandacht een seconde te laten weg zakken, en als de poersoon weer ontspant en 'gewoon' doet snel nog twee keer af te drukken. Dit heeft soms een grote lach of gezichts uitdrukking tot gevolg die dan een NOG leukere foto opleverd.

Een praktijk voorbeeldje,
Wilde mensen fotograferen om de markt van Kumasi in Ghana, een van de grootste openlucht markten in West Afrika. De eerste dag ben ik met een lokaal die ik ontmoet had de markt opgegaan en vroeg hij hier en daar of ik van iemand een plaatje mocht maken. Dit had weinig succes. Dag twee een totaal ander plan. Zelf de markt op gegaan, die wit neus viel toch wel serieus op, en iedereen die een opmerking plaatste kreeg aandacht. Ik stopte en schudde een paar handen. Maakte een grapje terug en vroeg of ik misschien een foto mocht maken. Dit ging een stuk makkelijker, omdat de andere partij het kontakt gemaakt had.

http://ferweg.photosite.com/Ghana/IMG_2255.html

Ferdinand

[Michael2005]

Een tip die ik ooit van een ervaren fotograaf heb gekregen is, fotografeer eerst ´het moment´ en vraag daarna pas of het mag. Als het mag neem je voor de vorm nog een foto.

Als je het namelijk eerst gaat vragen en dan de foto neemt dan gaan de mensen poseren en is het moment weg.