Sportfotografie [let op, hele lap tekst]

[fotojeroen]

Waarom is het over het algemeen een ondergeschoven kindje binnen de fotografie?

Iets wat ik me de laatste weken een beetje afvraag. Twijfel ik er dan aan om minder sport te gaan fotograferen? Nee, dat niet. Juist niet, ik wil juist meer. Meer sporten, meer foto’s. Betere beelden. Ambitieus zijn en werken aan mezelf.

Waarom vraag ik het me dan wel af. Omdat ik merk dat op de Nederlandse fora, maar ook internationaal, sport eigenlijk overal minder populair is.

Maar is dat logisch? Ik vind van niet. Veel mensen sporten. Individueel of collectief, maakt even niet uit. Mensen beleven plezier in het sporten, maar waarom zijn er dan relatief zo weinig die plezier beleven in het fotograferen van sport?

Het grote verschil, in mijn ogen, is controle. Ga je kijken naar andere vormen van fotografie, dan is daar vaak meer controle. Kijk naar het maken van portretten. Portretten kun je immers sturen. Je maakt je lichtopstelling en kunt dit (als je verstandig bent) van te voren voorbereiden. Op het moment van fotograferen kun je van alles uitproberen en als het niet bevalt kun je het overdoen. Je kunt een model uitzoeken wat aan je wensen voldoet en zo ook attributen. Kan soms allemaal wel wat veel werk zijn, maar als je je best doet, levert het toch mooie plaatjes op.

Bij sportfotografie is die controle er al veel minder. De laatste weken heb ik er met wat mensen over gepraat en het begon allemaal met “je neemt een lang brandpunt en een 1D MK III, en je begint op 10 frames per seconde te ratelen”. Ja, ik maak bij een sportevenement veel foto’s, De voetbalwedstrijd van afgelopen vrijdag besloeg ruim 650 foto’s. En dat in anderhalf uur. Er zijn mensen die daar een maand over doen.

Maar het daadwerkelijk fotograferen van sporten is maar een onderdeel van sportfotografie.
Je hebt namelijk voor een groot gedeelte maar weinig controle over wat je fotografeert. Natuurlijk bepaal je altijd nog wanneer je wel afdrukt en wanneer niet. Maar op wat er in je zoeker gebeurd heb je niet zoveel inspraak. Of een voetballer nu linksom of rechtsom gaat is iets wat je voor een wedstrijd niet even bespreekt.

Je bent volgens mij bij sportfotografie ook veel bezig met wat er buiten je zoekerbeeld gebeurd.
Als je een speler blijft volgen, dan zie je niet wat zijn teamgenoten doen. Komen ze inlopen richting de goal en willen ze koppen. Dan komen daar de mooie plaatjes te liggen, want de bal zal waarschijnlijk wel hoog voorgegeven worden.
Staat de coach te schreeuwen tegen zijn spelers omdat ze achter staan? Kan een interessant beeld zijn. Genoeg om continu toch met een schuin oog naar de bank te blijven kijken en wachten op die fatale uitbarsting.
Hoe reageren de fans als er een kans wordt gemist? Al voor dat het schot op de goal gelost wordt, moet je dan al omgedraaid richting tribune zitten. Je moet van tevoren al mensen uitgezocht hebben die er mooi op zouden kunnen komen. Emotionele fans die in vol clubornaat met spanning afwachten. En als de bal dan misgaat of er wordt gescoord, dan is daar die emotie.

Zo maar een aantal voorbeelden van dingen die op dat moment niet in je zoeker gebeuren en voorbeelden waar je ook 0,0 invloed op hebt. De enige invloed die je hebt is hoe jij het fotografeert. Maar als je het vergelijkt met portretten, dan zie je dat er maar relatief weinig invloed is op wat je zelf kunt.
Het is een erg ‘lonely’ vorm van fotografie. Je bepaalt zelf je dingen want je moet het ook zelf opknappen.

Maar de voldoening van een goede foto kan daardoor wel groot zijn. Je hebt het immers helemaal zelf gedaan. Als alles op de foto dan klopt en je kunt iemand anders het idee geven “[censored], ik kon die avond niet, maar had er wel bij willen zijn als ik die foto zo zie” dan geeft mij dat in ieder geval veel voldoening.

Ben ik daarin 1 van de weinigen? Kennelijk wel. Natuurlijk ben ik niet de enige sportliefhebber, maar wat is er mooier dan na anderhalf uur in de striemende regen met harde wind bij een paar graden boven nul hebben zitten verkleumen en dan uiteindelijk toch met mooie beelden thuiskomen? Waarom is er maar een handjevol mensen, ook hier, die dat gevoel ook hebben.

Natuurfotografen weten volgens mij in de regel ook wel wat doorbijten is. Ook zij staan voor dag- en douw op, trotseren ook de elementen, op zoek naar dat ene mooie plaatje van dat vogeltje wat misschien wel helemaal niet komt opdagen. Waarom is dat percentage groter?

Ook zij hebben niet zoveel controle, maar wel veel meer tijd. De zon komt namelijk iedere dag op en gaat iedere dag onder. Je kunt dagen van tevoren al onderzoek doen naar het mooiste plekje in het bos. Het is ook veel minder hectisch als sport natuurlijk. Je moet soms wel wachten op het juiste licht, en hebt dan misschien maar 5 minuten voordat het alweer weg is, maar bedenk dat 5 minuten in de sportfotografie een wereld van verschil kunnen zijn. In 5 seconden kan soms nog wel erg veel gebeuren.

Waarom nu dit stukje? Ik vraag het me af. En ik vraag me ook af hoe niet sport-minded-fotografen hier tegenover staan. De sportfotografen onder ons zullen hier vast wel het een en ander in herkennen. Maar doen degene die niet aan sport doen (qua fotografie dan) dat ook?

Groeten,

Jeroen

[dexter]

Das inderdaad een hele lap text

Maar ben het in de kern wel met je eens / herken het wel. Langs het veld staan en spelpatronen herkennen, inspelen op situaties, etc. blijft leuk, en ook veel platen schieten inderdaad.

Als je ook naar de Beste foto's van 2008 of jaargangen daarvoor kijkt, is sport een niet echt populair thema. Ook in de showcase en expositie minder foto's dan bij andere thema's.

[jonggolde]

Sport lijkt zeker wel een ondergeschoven kindje op dit forum als je kijkt naar de nominaties voor foto' van de maand. Mensen en natuur krijgen daar wel een onevenredig groot aantal nominaties.

[Closeshooter]

zou zeggen zie het als een uitdaging !!

[kiran]

Ik denk inderdaad dat je zelf " gevoel " voor de sport moet hebben om te weten wat er allemaal kan gaan gebeuren en om de aktie vaak eigenlijk al van te voren te zien. Daarbij kan je meestal om diverse redenen niet te dicht op het onderwerp komen en verder wil je de concentratie niet afleiden door vlakbij te gaan zitten fotograferen.
Ook is in de meeste sporthallen (indoorsporten) het licht erg slecht, waardoor mijn foto's kwalitatief (ver) onder de gewenste maat liggen.
Maar ik blijf proberen en hoop binnenkort wat toonbaars te plaatsen.
Sport is en blijft gewoon leuk om te doen, te zien en te fotograferen.

[Arjen M]

Ben het hier zeker mee eens.

Ben zelf wel een amateur sportfotograaf, ik beperk me alleen wel tot mijn 'eigen' sport (American Football) en mijn eigen club (Amsterdam Panthers) (als ik niet bij de club fotografeer heb ik zelf een wedstrijd dus geen tijd om naar andere clubs te gaan).

Ik merk ook wel dat het feit dat ik jaren gespeeld heb en coach ik de spelsituaties vaak van te voren zie aankomen en dus 'beter' voorbereid mijn foto's neem waardoor er vaak leuke plaatjes uitkomen waarvan mensen dan ook zeggen dat ze de timing zo goed vinden.

Waarom is er zo weinig aandacht voor.. ik denk dat het voor een deel ook aan de fotograaf zelf ligt.
Kijk ik naar mezelf dan heb ik in de paar jaar dat ik lid ben van dit forum maar 1 of 2 keer een foto geplaatst.
Waarom... mogelijk dat ik onbewust (en mischien nu dus bewust) vergelijk met foto's van portret en andere categorieën en mijn foto's qua kwaliteit niet goed genoeg vind.

Waarom is er minder intresse vanuit de 'buitenwereld'?
Ik denk dat het voor niet sportfotografen niet als een uitdaging gezien wordt.
Ik krijg ook nog wel eens te horen zo langs het veld van ja dat is makkelijk, je hangt er een grote lens aan en klikt gewoon een hoop foto's af dan zit er altijd wel een goede bij.

Ok als er bijvoorbeeld een speler langsrent dan schiet ik inderdaad een hoop foto's maar het zijn juist de (speciale) momenten die de mooiste foto's maken en die komen meestal niet uit de schiet maar raak stand.

Ik denk dus dat het van 2 kanten komt dat er minder intresse is.
Het seizoen is voorbij maar ik zal in het nieuwe seizoen wat vaker van me laten horen zodat sport wat meer naar voren komt

[gumpje]

Hier een bijdrage van iemand die geen verstand heeft van sport, laat staan fotografie ervan... Ik word al moe als ik naar sport kijk .

Ik denk dat sportfotografie te moeilijk is voor de gemiddelde amateur. Te moeilijk omdat je spelinzicht moet hebben, omdat je afhankelijk bent van HEEL VEEL factoren die ALLEMAAL TEGELIJK aan de gang zijn, en omdat je er met goedkope apparatuur gewoon niet komt... JE kunt een landschap of portret schitterend maken met een kitlens en instap-dslr, maar een snelle actie van een voetballer of basketballer gaat gewoon niet lukken. Je zou dus eigenlijk een vrouw (multitasking) met geld en spelinzicht moeten zijn om in de sportfotografie goed vooruit te kunnen

Onzin, tenminste een beetje, maar niet helemaal... Ik denk dat deze tak van sport ( ) gewoon niet gemakkelijk is. Heb je aan alle voorwaarden voldaan, zal je zien dat je bij een saaie wedstrijd staat...

[christianos]

Exact Jeroen,

Ik blijf het onzinning vinden om te denken dat je voor sport een camera nodig hebt die veel frames per seconde kan ratelen.

Ik fotografeer elk weekend sport, met een 5d. Volgens veel mensen op div. fora is de camera compleet ongeschikt voor sport. Maar dat is onzin. Ik kan ook me 30D inzetten die 5fps per seconde haalt, maar wat is nou het grote voordeel??

Als je de sport kent, en je kan inschatten wat er gaat gebeuren heb je het belangrijkste al onder de knie.

Een lens met snelle autofocus vind ik wel een must, op het moment dat je de sitautie hebt ingeschat, heb je maar weinig tijd om een compositie te bepalen en af te drukken. Dan moet je lens wel meteen reageren en scherpstellen.

Maar een lang brandpuntsafstand kan heel lekker werken, maar kan ook tegen je werken. Je foto's kunnen een eenheidsworst worden. Ik ben er van overtuigd dat je met een groothoek en genoeg creativiteit ook prachtige sportfoto's kan maken.

Moraal van dit verhaal: Een snelle camera kan handig zijn, maar is geen must. Een snelle lens is wel erg handig, maar hoeft niet persé een must te zijn. Het gaat vooral om inschatten, anticiperen en op het juiste moment die ene foto maken..

Voorbeeld? Nou vooruit, ééntje dan. Onderstaande foto heb ik afgelopen zondag genomen. Ik stond een sigaretje te roken en zag vanuit mijn ooghoek de aanvaller er met de bal vandoor gaan en door de verdediging breken. Vanuit mijn andere ooghoek zag ik een verdediger in komen rennen, met een 'Baaanzaai' blik in zijn ogen. Op dat moment weet je wat er komen gaat, je pakt je camera richt deze snel op de aanvaller en is het wachten tot de verdediger in beeld komt en zijn actie uitvoert. En dan druk je af. 80% kans dat je er een leuke foto aan over houdt.

[img]http://old.eosdigitaal.nl/forum/album_p ... _id=122735[/img]

Foto lijkt overigens door het verkleinen niet ragscherp, maar is het zeker wel op 100% Maar ik heb hier even geen mogelijkheid om het goed te regelen, het gaat meer om het idee

[Closeshooter]

Mooi, een mens die een andere mens verot trapt, leuke sport blijft het toch dat voetbal, geef mij maar een mooie boom

Beetje onzin natuurlijk wat iks schrijf, maar veel van de sportfoto's zijn toch vaak registratie's al dan niet geschikt voor dagbladen en andere vorm bvan media, maar in mijn ogen geen mooie foto's, technisch mischien wel in orde, maar geen foto's om aan de muur te hebben.

Echte mooie sportfoto's zijn bv de foto's die een tijdje terug hier voorbijkamen genomen op de olympische spelen, dat waren mooie foto's, drama mooie momenten, emotie, humor, alles kwam daarvoorbij. Zodra er hier zo eentje (of eentje die in de buurt komt, niveau was nogal aan de hoge kant) verschijnt zal de Expo geen moment twijfelen om deze te nomineren.

[fotojeroen]

Echte mooie sportfoto's zijn bv de foto's die een tijdje terug hier voorbijkamen genomen op de olympische spelen, dat waren mooie foto's, drama mooie momenten, emotie, humor, alles kwam daarvoorbij.

Kom eens met voorbeelden

[bobeldijk]

Als ik zelf aan sport fotografie doe dan is dat meestal autosport.
Zo was ik de laatste keer bij de DTM op Zandvoort.
Wilde dit keer een paar foto's maken van de goede vonkenregen die onder de auto's wel eens te zien is. Hierbij hou ik elke auto in de gaten. De ene heeft het wat meer dan de ander. En zo proberen om de beste foto hiervan te maken.

Maar met sportfotografie ben ik zelf ook meer bezig met observeren. Wat zien ik, waar kun je interessante foto's maken. Vooraf al een plan maken waar ik ga staan. In verband met lichtval of de ik vanaf een bepaald punt foto's ga maken. Je kunt immers niet op alle punten tegelijk zijn.

[marcedwin]

Weet je, ik vind dit ook leuk. Maar je kan er zo verdomd goed bijkomen (daarom misschien minder geliefd om te doen). De echte interessante sporten zijn allemaal afgeschermd. Of je hebt 200 fotografen voor je. En in douwen ben ik nogal slecht.

Daarom ga ik graag naar amateur events of bijv. de junior tours. Daar kan je nog gewoon je gang gaan en is iedereen benaderbaar.

[Closeshooter]

bedoelde deze serie :

http://www.stern.de/olympia2008/fotostr ... .html?cp=1

dan praat je natuurlijk over jongens die daar de gehele dag zitten met 5 bodie's met op elk een 300-400-500 en 600 lens, maar gaat even om de indruk van wat voor soort foto's ik het had.

[fotojeroen]

Het niveau in sport maakt wel uit, maar niet gruwelijk veel hoor. Het is vaak overschat dat het fotograferen van sporten op het hoogste niveau mooiere beelden oplevert. Ook bij amateurs is genoeg emotie te zien.

Alleen wil iedereen graag op het hoogste niveau aanhaken. De succesvolste voetbalclubs hebben vaak de meeste fans. Ik ben bij amateurwedstrijden geweest waar er maar een paar meer toeschouwers waren dan fotografen (zeg maar een verhouding van 1 fotograaf (moi) en 5 man publiek). Tja, dan wordt een publieksoverzichtje wel erg lastig

Het niveau wat je fotografeert maakt niet zoveel uit. Alleen is het jammer als ook het hogere niveau, met een mindere positie voor een amateur, soms onmogelijk wordt gemaakt. Denk hierbij aan autosport. het circuit van Zolder is nagenoeg helemaal dichtgebouwd met hoge hekken. Natuurlijk is dat voor de veiligheid, maar ze staan er ook op plekken waar het, als je even nadenkt, niet nodig is.

Op het circuit van Spa hebben ze dat weer mooi opgelost door gaten in het hek te maken waar je met je lens doorheen kunt. Kijk, dan denkt zo'n circuit leuk mee met amateurfotografen zoals het gros hier.
Maar de planning is er naar dat ik volgend jaar weer autosport ga doen, maar dan wel binnen de hekken. Ja, ik ga dan waarschijnlijk wel fraaiere beelden maken dan achter de hekken, maar ik heb dan ook vele malen lagere standpunten en interessantere plekken. Da's dan ook het verschil. Maar een goede foto kun je ook buiten de hekken maken. En het hoeft niet per sé F1 te zijn, van de Clio Cup is ook wel een spannende plaat te maken.

[Jazzs]

Moest wel even lachen om je stukje.. 650 foto's al veel, dan blijf maar ver weg uit de wereld van de (dance)event-photos.. Ik ga geregeld over de 1500 heen per avond. Dit omdat je daar werkt met constant verschillende lichtomstandigheden, die spots en lasers die ronddraaien als een dolle..

Maar ik begrijp je punt, zo wordt er namelijk ook over party-fotografie gedacht.. En juist die twee takken, sport- en eventfotografie zijn 2 ondergeschoven kindjes. Ik ben zelf actief met ijshockeyfoto's ( zou best meer sporten willen doen maar heb het nu al veel te druk met 3x sporten in de week, en bijna ieder weekend foto-opdrachten. Je merkt dat mensen er vrij gemakkelijk over praten, kwestie van juiste instellingen en rammelen maar..

De echt goede fotografen bewijzen het tegendeel al snel, met maar enkele foto's. Het is zoals jij zo mooi omschrijft absoluut een kwestie van "lezen". Bij ijshockey kijk ik door de zoeker, en tegelijkertijd probeer ik met mijn andere oog overzicht te houden, als je puur reactief wil schieten ben je met zo'n snelle sport gewoon te laat. De hit of het schot is dan al geweest, en je hebt ook nooit de puck in beeld. Dit is met dance-events nog veel meer van toepassing, je moet van te voren kijken hoe de lampen wegdraaien, en wanneer de laser helemaal vol is qua figuren, doe je dat niet is het onder- of overbelicht of heb je een saai moment..

Kortom, zo herkenbaar jouw verhaal!

[marcedwin]

Moest wel even lachen om je stukje.. 650 foto's al veel, dan blijf maar ver weg uit de wereld van de (dance)event-photos.. Ik ga geregeld over de 1500 heen per avond. Dit omdat je daar werkt met constant verschillende lichtomstandigheden, die spots en lasers die ronddraaien als een dolle.. ../..

Wiskundige formule

Voetbalwedstrijd x 650 x totale dansavond x uren (6) = 2600 foto's.
Goed bezien fotografeert hij dus /minuut meer als jij !!

[Jazzs]

Moest wel even lachen om je stukje.. 650 foto's al veel, dan blijf maar ver weg uit de wereld van de (dance)event-photos.. Ik ga geregeld over de 1500 heen per avond. Dit omdat je daar werkt met constant verschillende lichtomstandigheden, die spots en lasers die ronddraaien als een dolle.. ../..

Wiskundige formule

Voetbalwedstrijd x 650 x totale dansavond x uren (6) = 2600 foto's.
Goed bezien fotografeert hij dus /minuut meer als jij !!

Als je bedenkt dat ik op sommige avonden 2500 foto's heb in 4 uur, is dat 625 per uur.. En dan gaat ruim 90% rechtstreeks de prullebak in.. Maar ik ben met laserfoto's etc ook wel echt een zeikerd, die vind ik al snel net niet goed..

[geert h]

....Natuurfotografen weten volgens mij in de regel ook wel wat doorbijten is. Ook zij staan voor dag- en douw op, trotseren ook de elementen, op zoek naar dat ene mooie plaatje van dat vogeltje wat misschien wel helemaal niet komt opdagen. Waarom is dat percentage groter?...

Wanneer ik puur voor mezelf spreek: in de natuur vind ik lekker de rust en heb ik vaak alle tijd om alles in te stellen. Geen stress, enkel stilte. Dat is ook waarom ik zo van de zonsopkomst hou, dan is het doorgaans lekker rustig.

Ook zij hebben niet zoveel controle, maar wel veel meer tijd. De zon komt namelijk iedere dag op en gaat iedere dag onder. Je kunt dagen van tevoren al onderzoek doen naar het mooiste plekje in het bos. Het is ook veel minder hectisch als sport natuurlijk. Je moet soms wel wachten op het juiste licht...

En ook met natuurfotografie kun je hebben dat het juiste licht niet komt. Ik heb weleens meegemaakt dat ik een paar uur goed licht had, maar ook weleens een halve dag op pad geweest en geen fraai licht gehad. Verder is onderzoek doen naar het mooiste plekje ook nog niet gemakkelijk, maar al doende leert men.

En ja, ik herken wel wat uit jou stukje. Ik weet nu ook heel goed waarom ik liever aan natuurfotografie doe als aan sportfotografie

[Canon Benny]

Jeroen,

Ik snap je realaas volkomen!

Ik heb altijd het idee, dat echt sportfotografen "ondergewaardeerd" wor-
den. Ik hoor regelmatig termen als: "Veel klikkers", "er zit altijd wel een
goede bij" enz. enz.
Laat ik duidelijk zijn: Ik ben absoluut geen veel klikker. Ik klik af op 't
moment dat het me dunkt, dat het goed is.

Dus het relaas van Jeroen ken ik persoonlijk heel veel van...

Bij deze jeroen!

groetjes Benny

[mmk]

Allereerst moet ik kwijt dat ik een enorme waardering heb voor mensen die aan sport fotografie doen. Juist om de redenen die je aanhaalt, het onverwachte waar je het van moet hebben.
Waarom doe ik het dan niet (of bijna nooit, wil nog wel eens iets proberen bij een werkgerelateerd toernooitje)? Welnu, wat mij echt tegenhoud is dat je op een verplichte tijd op een verplichte plaats moet zijn (mag je breed zien). Als ik de trill van het onverwachte zoek dan ga ik wel een middag in het centrum van Eindhoven lopen, straatfotografie is zeker een van mijn interesses, en ook daar regisseer je niets aan.
Als ik in de natuur plaatjes maak is dat vooral omdat ik buiten wil zijn, de camera gaat stiekem alleen maar mee als excuus om er uren te kunnen rondhangen (zonder dat het doelloos wordt). En dan het liefst 's morgensvroeg zodat je niet overreden wordt door wandelwagens en ander ongemak, of dat je de hele tijd "goedemorgen" loopt te roepen .

Marc