Natuur naast mijn voordeur deel 3

[Zorgeleos]

Wat een rust! Schrijven is schrappen geldt ook voor fotograferen en jij hebt dat prachtig gedaan, Micci, vooral in 1, 2, 6 en 8. Complimenten

[Miccie]

@Cornelus079 (Gerard).

Bedankt voor je reactie. We zien elkaar wel eens op een regiodag wat later dit jaar!

@Closeshooter

Ook jij bedankt voor je wel erg late reactie!

@sullivan (Frank)

Ook jij bedankt voor je reactie.

@Peetplafond (Peter).

Bedankt! Mooie onderhoudende site ... motiveert me om daar ook eens werk van te gaan maken!

@Zorgeleos

Ook jij bedankt. Inderdaad is rust wel datgene wat ik vaak opzoek in mijn foto's!

Zo finito voor vandaag. Het flesje wijn is leeg ... ik ga me eens op een oor leggen

Groet,
Michel

[Zorgeleos]

Wauw! En #2, 3 en 6 schieten er nog bovenuit!

[~Cheyenne~]

Wow, hier ben ik wel ff stil van. Wat een mooie sfeerplaten zeg!

[schoffie]

complimenten zweg, er zitten juweeltjes tussen!!! Vooral #1 kan mij bekoren, wat mij erg aanspreekt zijn de mooie monotone kleuren... schitterend. Van mij hadden de z/w platen niet gehoeven, lekker in kleur verdergaan

[mrich]

Hoi Miccie,

Jij hebt niet veel slaap nodig zo te zien.
Volgens mij is dat toch een paar dagen HEEL vroeg je bed uit

Maar een prachtige serie !!

[SantaX]

Wie sjoan os Limburg is...

Toppertjes, echt hele mooi platen. Alleen vraag ik me af waarom de enige mist die ik hier in Stein zie, de dampen van de DSM zijn

[Miccie]

Nog even de volgende mensen bedanken voor hun leuke positieve reactie/complimenten op deze serie foto's :
Zorgeleos, Cheyenne, Schoffie, Mrich en SantaX.

Deze reacties heb ik pas enkele dagen geleden gezien en hieronder een toelichting wat ons (mij en mijn vrouw) is
overkomen bij een ongeval ter hoogte van Arloff (Duitsland, Eifel). Iedereen die regelmatig op mijn foto's reageert
kan hier kennis nemen van dit voorval. Ik laat topic sluiten om niet fotogerelateerde reacties verder te voorkomen.

Ongeval 24-04-2007 12:15 uur
======================

Op 23-4 zijn we vertrokken voor een vakantie van een week in de Eifel (Bad Munstereifel) op een voor ons bekend
vakantieadres.
24-4 zal de zwarste dag in ons leven worden door het ongeval dat we meemaken. Op die dag zijn we wat aan het rondrijden
en ik ben natuurlijk wat natuurfoto's aan het schieten. De laatste foto maak ik volgens de EXIF om 12:12:05 !!!
Rond 12.15 uur komen we ter hoogte van een onbewaakte ter hoogte van Arloff.
Hoe het kan ????... we weten het echt niet maar op een of andere manier hebben we volledig overzien dat de trein in aantocht is.
(andreaskruis, rood licht). Ik heb een paar minuten van te voren foto's gemaakt en ben die wellicht aan het bekijken ... de omgeving is
onoverzichtelijk en afleidend door reclameborden en stropoppen.
Hierna wordt ons leven zwart en ik herinner me totaal niets van het ongeval. Als mijn vrouw die de wagen dus bestuurt de overweg passeert
worden we meteen gegrepen door de trein die rechts dus aan mijn kant naar binnen komt met een snelheid van 55 tot 60 km per uur....
gelukkig wel al remmende voor naderende station en ons gezien hebbende.
We worden 100 meter in onze wagen meegesleept. Hulpverlening is gelukkig heel snel ter plekke. Liesbeth mijn vrouw is
relatief gemakkelijk uit de wagen te krijgen. Mijn situatie is echter veel lastiger. Ik zit helemaal ingeklemd en de brandweer moet de wagen
aan de rechterkant volledig opensnijden om me te kunnen bevrijden en dit vergt ongeveer 1 uur.
Ondertussen is een helikopter gearriveerd die me naar het traumaziekenhuis in Keulen vervoerd. Liesbeth wordt met de ambulance naar het Marienziekenhuis te Euskirchen vervoerd.
In Keulen lig ik de eerste dag zo'n 10 uur op de operatiekamer en de eerste scan geeft als diagnose hersenkneuzing, longkneuzing,
6 ribben gebroken, sleutelbeen gebroken, 2 diepe vleeswonden (weke delen) rechterbeen.
Liesbeth breekt ook heel veel ribben en krijgt later nog last van een klaplong. Ik word kunstmatig in slaap gehouden en aardig wat
morfine toegediend dus het weinige dat ik me herinner is vaak ook nog hallunicatief. Veel operaties volgen. Pas een dag of 10 later word ik langzaam uit de slaap gehaald. Dan staat wonder boven wonder al vast dat ik geen blijvende schade heb opgelopen (de mogelijke zeer gevaarlijke hersenkneuzing was na enkele dagen al niet meer zichtbaar op scan).
Hetzelfde geldt voor Liesbeth ... ze mag op 5 Mei al richting huis....nog wel heel veel pijn natuurlijk door de vele ribben die gebroken waren.
Ik maak zelf eerst nog een tussenstop en wordt op 11 Mei van Keulen naar het ziekenhuis in Heerlen vervoerd. Mijn pech is ook nog dat
ik in Keulen de ziekenhuisbacterie oploop (MRSA positief) en in Heerlen geisoleerd kom te liggen. Al mijn bezoek moet zich
met mond en hoofdkapjes en andere kleding inpakken alvorens ze mij mogen bezoeken, Gelukkig is het verblijf in Heerlen relatief
kort. Via een bepaalde constructie met sponzen en afvoer zijn de twee diepe vleeswonden op mijn rechterbeen op een (thuis)pomp aangesloten.
Deze pomp vangt de rotzooi op die uit de wonden komt en creeert een vacuum zodat er geen bacterien kunnen groeien.
Transmurrale zorg (soort thuiszorg) verschoont dit elke 3 dagen. De bedoeling is dat de wonden steeds verder dichtgroeien en
als ze mooi genoeg zijn een transplantatie van wat vel van het onbeschadigde linkerbeen wordt overgezet naar het rechterbeen
wellicht ergens in Juni.

Mijn fysiek is natuurlijk onder het absolute nulpunt belandt.
Twee keer de MK2-n optillen en ik ben bijna volledig KO!!
Het verblijf in Heerlen is dus relatief kort en op 16 Mei mag ik naar huis ... op 17 Mei zit ik voor het eerst sinds 24-04 een uurtje
in de buitenlucht ....echt heerlijk!!!!!!!!!

Liesbeth is al langer thuis en haar situatie verbetert met de dag. Natuurlijk wel veel pijn nog op de ribben maar dit wordt steeds
minder schrijnend. Ik heb hier ook wel last van maar pas vanaf ik thuis ben aangezien ik nu pas deze zaken meer gaat gebruiken.

Terugkijkend is het voor ons een heel groot wonder dat we er zo uit gekomen zijn en dat we beiden geen blijvende schade zullen oplopen.
Wel zal mijn herstel nog vele maanden duren but who cares ..... Ik ben 49 jaar dus het gaat allemaal niet supersnel maar met
kleine stapjes.

En ja nog iets over ... de fotoapparatuur. Ik had blijkbaar de MK2-n in mijn handen ten tijde van het ongeval en op achterbank fototas met een scala aan lenzen en accesoires ... naar schatting verzekerde waarde meer dan 10000 euro. Ik heb wel een kostbaarhedenverzekering
maar die dekt niet in het buitenland naar het schijnt.
Ik heb vluchtig met een bevriende fotograaf de afgelopen dagen wat kleine testjes gedaan.
De camera en lenzen lijken zo op eerste gezicht onbeschadigd en de uitrusting is compleet overgeleverd door de Duitse politie!

De serie foto's hier gepubliceerd behoren naar mijn gevoel zeker tot de beste foto's die ik heb gemaakt
in de plusminus 3 jaar dat ik nu serieus met fotografie bezig ben. Dit nivo zal zeker op korte termijn niet haalbaar zijn maar deze serie
zal me wel steeds motiveren om steeds weer een stapje verbeteren om uiteindelijk
te komen tot 'Natuur naast mijn voordeur 4' !

Groet,
Michel

[schoffie]

op verzoek gesloten.