Nou, geen ruzie maken he
, ik begon al bijna te verheugen op een kleine herleving van de concertfotografie hier, lijkt me nu redelijk kansloos worden.
Ik kan me eigenlijk heel goed vinden in de reactie van Frank hierboven: hij schrijft:
Frank64 schreefCOLON
Voor mij is dit dan ook een pure registratie van wat er voorbij kom [....]
artiesten zijn nauwelijks te zien, vaak ondergeschikt aan omgevingslicht.
Voor mij is dit geen reclame voor of eerbetoon aan een artiest.
Wat dit soort fotografie voor mij wel hoort te zijn.
In feite is concert fotografie ALTIJD een registratie, het is immers een vorm van journalistieke fotografie. Je kunt in principe helemaal niets naar je hand zetten: het licht regelt de fotograaf niet, maar iemand achter een paneel met schuifjes die, of doet wat ie zelf leuk vindt, of wat de band leuk vindt, maar zelden wat de fotograaf leuk vindt (het publiek vindt bijna alles goed
). Dan is er de band: De fotograaf zet het bandje niet op zijn plek, ook krijgt hij niet de kans het podium op te ruimen en de artiesten zo neer te zetten dat ie een leuke plaat kan maken. Gelukkig niet
.
Wat de fotograaf wel kan is precies dat wat het woord fotografie betekend: schrijven met (het beschikbare) licht en juist dat is wat mij zo boeit in deze tak van plaatjes maken. Je kunt namelijk wel proberen de licht show te lezen, te wachten op het moment dat de artiest net door die ene lamp loopt of die ene beweging maakt en hopen dat er de licht man heel even de schuifjes open trekt. Bij de grotere, toerende bands lukt dit vaak makkelijker omdat deze vaak een eigen licht man meebrengen en ook iets van een lichtshow hebben waarin een zekere regelmaat te ontdekken valt. Soms heb je die mazzel niet en doe je er goed aan een biertje te kopen om vriendjes te worden met de lichtman of -vrouw.
Maar het komt ook vaak genoeg dat je gewoon geen licht hebt, niks nakkes nada. En dan moet je het doen met wat je hebt en zo komt deze serie op mij over. Ik zie wel wat frontlicht (#1, #3), maar dat is niet om naar huis te schrijven. Je hebt naar mijn indruk daarom geprobeerd op zoek te gaan naar de momenten en mooie licht val, dat is je m.i. vrij aardig gelukt. Frank noemt dit "ondergeschikt aan het omgevingslicht" ik noem dat het beste maken van je voor je lens krijgt.
En of het nu wel of niet een eerbetoon is? Tja, van niks kun je niet iets maken (andersom wel heel goed trouwens), moeten ze maar een goede licht man inhuren
. Nou ja... Eigenlijk kun je nog steeds proberen het moment goed te kiezen, en dat vraagt gewoon oefening en soms heb je dan 1500 plaatjes nodig om tot een goede serie te komen.
Ik denk dat als je er voor gekozen had de hele serie in ZW uit te voeren deze nog sterker was over gekomen. Om de een of andere reden werkt dat altijd beter dan monochroom in een andere kleur (zoals hier het blauw). Composities kunnen inderdaad wel strakker, minder rommelig met name (#3,#6). En het momenten is niet in alle platen even sterk (#5, #6, #2 net niet, even wachten tot ie net iets verder naar voor staat). Toch vind ik het geen slechte serie en ik ben benieuwd naar je volgende serie.
“It's always good in photography to remember who has the brain and what is the tool” (Alister Benn in 'Seeing the Unseen')
