De vraag is vooral, hoe ver kun je gaan in je nabewerking? Ik denk dat er voldoende liefhebbers zijn voor dramatische foto's, waaraan nogal veel wordt gesleuteld, juist met curves en levels. In hoeverre je hier je creativiteit op kunt botvieren, hang dus vooral af van de opnamekwaliteit.
Ik houd er ook wel van om dramatische landschappen in post een extra boost te geven en merk dat ik met de 5D2 al snel de grenzen bereik.
Ruis doet, zelfs op iso100, al snel haar intrede en niet zelden kreeg ik te kampen met banding problemen. Het lijkt er vooralsnog op dat je hier met de D800 veel verder in kunt gaan met behoud van beeldkwaliteit.
Ik geef je gelijk als je puur kijkt naar een "correct" plaatje, waarbij het uitgangspunt is, een zo natuurgetrouw mogelijke weergave te doen van het origineel, maar als we dat allemaal zouden doen, dan werd fotografie wel heel erg saai. Ik ben dan ook geen technisch fotograaf, die rekening wil houden met getallen en wiskundige (on)mogelijkheden, maar wil mijn creativiteit kunnen uiten en gebruik daar een stukje gereedschap voor, dat mij bij voorkeur zo min mogelijk beperkingen oplegt. Als ik daar op dit moment een keuze uit zou moeten maken, dan biedt de D800 mij meer vrijheid om in post dingen te doen, waar de 5D mark III al snel dreigt te ontsporen. Over de natuurgetrouwe en goed belichte foto's met de 5D2 geen enkel negatief woord, maar ga niet de creatieveling uithangen in PS/LR, want je krijgt al snel te maken met een forse degradatie in beeldkwaliteit.
En wat betreft de weergavemogelijkeden van monitor en printer, dat is toch alleen van toepassing op het eindresultaat?
Het gaat er toch in eerste instantie om hoeveel informatie de sensor kan vastleggen en dus hoeveel detail er behouden blijft in de lichte en donkere delen. Je hebt daarna in post toch veel meer mogelijkheid iets te doen met de behouden informatie. Informatie die verloren is gegaan door clipping kun je niet meer terughalen en dus is een sensor met een hoger dynamisch bereik toch altijd in het voordeel, ongeacht het feit of een monitor 8-bit is.
Met HDR/tonemapping verhoog je toch ook kunstmatig het bereik en uiteindelijk is dit toch ook gewoon weer te geven op een monitor of print.
Ik heb laatst
deze foto (van oorsprong slechts 1 RAW) met 7 verschillende belichtingen in Adobe RAW ontwikkeld en ze later tot HDR samengevoegd. Hiermee heb ik toch ook het dynamische bereik kunstmatig verhoogd en ook hier is de monitor in staat veel meer bereik te laten zien, dan waar de sensor met een enkelvoudige opname toe in staat is. Vandaag heb ik deze op A4 laten afdrukken en zelfs de print laat alle details zien, exact zoals op de monitor.
Het voorbeeld van digifotopro laat toch ook duidelijk zien dat de Canon sneller gaat clippen en dat er meer detail in de lichtere delen zit.