Hebben jullie dat gevoel ook weleens....

[sandra2010]

dat je wordt gezien als concurrentie o.i.d.?

Bij mij in de buurt is een vrouw die ook als hobby fotografie heeft. Als ik haar vraag hoe het met het fotograferen gaat is ze daar heel kort over en ik krijg het gevoel dat ze me niet veel wil vertellen omdat ik anders achter haar "geheimen" van het fotograferen kom. Zij fotografeert nog niet zo lang, misschien een jaartje ofzo.

Hier op het forum lees ik niet anders dan we er voor elkaar zijn en iedereen van elkaar moet kunnen leren.

Sandra

[VincentR]

Nu jij erover begint.......

Dat heb ik inderdaad soms ook wel eens dat je mensen spreekt en dat die dan niet veel willen vertellen.
Ach, ik denk dan maar zo, dan kan ik ook niet veel van je leren, want de mensen die mooie foto's maken, delen vaak graag hun mening en leggen ook graag uit om andere wat te leren.

[Milka 62]

Kan niet zeggen dat ik dat al heb meegemaakt , maar om te leren hebben we toch dit fantastische forum
Groeten Frans

[phantom45]

Ik erger me meer aan het fijt dat op de automeetings ik foto's maak, mensen achter je rug mee kijken, je van je positie weg loopt, en je s'avonds zowat een copy van ''jou'' foto op het internet tegen komt.

[jvanarkel]

Ik had dat met Jeroen van Bergen. Die was tot voor kort, de 'hof' fotograaf van de KNHB. Tenmiste dat eiste hij, bij events in Nederland. Dus als eerste overal bij, alleen en als eerste uploadrechten ed. (Nu minder relevant ivm draadloos internet ed.)

Toen ik in 2003 bij een wedstrijd van Nederland - Duitsland heren hockey foto's maakte met mijn EOS 300D en Sigma 70-300 DG, wilde hij dat ik een foto accreditatie zou hebben anders deed ik aan broodroof. Dat ik binnen de boarding mocht fotograferen had met mijn functie als Teambegeleider van de Duitse nationale selectie overal bij kon zijn. Dus ook op plaatsen waar hij niet mocht komen, als kleedkamers ed.

Echter maakte ik de foto's voor mijzelf, en voor de spelers en niet voor bladen ed. Sterker, ik was net weer begonnen met spiegelreflex fotografie na een IXUS 3.2Mp camera gehad te hebben.

Ik denk dus dat dat afbakenen meer angst over jouw wetenschap is dan dat 'zij' iets aan jouw/ons kwijt kunnen

Maar ik zou zeggen geniet ervan en laat ze maar in hun sop gaar koken.

[Musicjohn]

Ik ken het fenomeen, en eigenlijk is het allemaal ook niet geheel ongegrond. Zolang een ieder op hobby niveau bezig is blijft het leuk en is er geen vuiltje aan de lucht. Echter, wanneer er geld in het geding komt dan word het een ander verhaal. Niemand wil graag z'n eigen concurent kweken.

Echter, een beetje mensenkennis en inzicht geeft vaak een goede leidraad als het er op aan komt. Uiteraard word ik vaak aangesproken met de vraag "hoe" ik een bepaalde foto neem, met wat voor instelling enzo. Nu kan ik vaak wel behoorlijk goed inschatten of ik mijn keukengeheimen prijs moet geven of wijselijk mijn mond moet houden. Dat leer je inschatten. Een oudere dame of heer die net zijn / haar eerste spiegelreflex heeft gekocht wil ik graag helpen. Maar het gebeurt me ook regelmatig dat er een student achter me staat bij een evenement of journalistieke gebeurtenis en mij probeert "uit te horen". Soms herken ik deze gezichten en meen ik ze vaker gezien te hebben bij evenementen / gebeurtenissen en (bijv.) ongelukken. In zo'n geval bestaat bij mij dan meteen het vermoeden dat het een "beunhaas" betreft die zijn foto's ook wel eens zou kunnen insturen naar de media om er iets aan te verdienen. En laat fotografie nu mijn broodwinning zijn! Dus wat denk je dat ik in zo'n geval doe? Juist, ik vertel hem / haar op een nette manier dat ze maar een goede cursus fotografie moeten gaan volgen.

Ik heb zelfs één keer de fout gemaakt om een enthousiaste jonge fotograaf zo ver op weg te helpen in de fotografie (inclusief het uitlenen van mijn eigen professionele body's en objectieven) dat hij achter mijn rug om nu al ettelijke betaalde klussen van mij heeft gejat. Geloof me, dat steekt!

Dus al met al, men moet het ook kunnen begrijpen en respecteren als een andere fotograaf een afstandelijke houding aan neemt of je vertelt dat je het zelf maar lekker moet uitzoeken.

[sandra2010]

Ik ken het fenomeen, en eigenlijk is het allemaal ook niet geheel ongegrond. Zolang een ieder op hobby niveau bezig is blijft het leuk en is er geen vuiltje aan de lucht. Echter, wanneer er geld in het geding komt dan word het een ander verhaal. Niemand wil graag z'n eigen concurent kweken.

Ik heb zelfs één keer de fout gemaakt om een enthousiaste jonge fotograaf zo ver op weg te helpen in de fotografie (inclusief het uitlenen van mijn eigen professionele body's en objectieven) dat hij achter mijn rug om nu al ettelijke betaalde klussen van mij heeft gejat. Geloof me, dat steekt!

Dus al met al, men moet het ook kunnen begrijpen en respecteren als een andere fotograaf een afstandelijke houding aan neemt of je vertelt dat je het zelf maar lekker moet uitzoeken.

Ik begrijp dat als het om geld gaat dat je dan je mond houdt. Maar dit is gewoon een hobby voor haar (tot nu toe maar ik weet niet wat haar doel is). En dat het steekt dat er betaalde klussen achter je rug gejat worden dat geloof ik graag! Dan leer je wel mensen in te schatten wat ze willen.

Ik vind het ook niet zo erg maar het viel me op dat mensen zo zijn terwijl er hier erg open over wordt gedaan. Erg fijn want ik ben een beginner en zit elke dag op deze site om te kijken of er nieuwe dingen staan.

[luckynoodles]

Tja, ikzelf heb als grote voorbeelden Dane Sanders, David Jay en vele andere fotografen (die tevens entrepreneur zijn). Zij houden vol dat je van elkaar leert en dat wanneer je anderen helpt, daar zelf ook beter van wordt of werk van krijgt. Ook ik wil uitgaan van het goede in de mens: delen, geven, helpen. Tuurlijk er zijn zat "grumpies" zoals Sanders die noemt (hier bedoeld hij de ouwe (maar ook wel nieuwkomers!) rotten in het vak die alles voor zichzelf houden en grommen als je naar hun "koekje" kijkt). Maar weet je wat, daar sta jij boven, uiteindelijk zul jij het meest groeien en blijven de grumpies eenzaam achter. Ik durf te wedden dat deze buurvrouw stiekem meeleest op forums, zij is vast niet geboren met een camera in haar hand
Nou ja, misschien vertel ik dit wat te overdreven, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel.

[jeveos]

Ach, bij de fotoclub waar ik lid van was waren er ook mensen die altijd van alles kwamen vragen. Ze toonden geen enkel initiatief om zelf wat uit te zoeken. Ik kan je vertellen: op den duur ben je dat helemaal zat. Als iemand dan op een verkeerd moment langs komt om wat te vragen zal die ongetwijfeld ook zo'n indruk krijgen.

[sandra2010]

[/quote]Nou ja, misschien vertel ik dit wat te overdreven, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel.[/quote]

Ze negeert me (het is ook een moeder van school waar mn dochter op zit) en loopt snel de school in en uit en kijkt me bijna niet aan. Maar ik begrijp dat je bedoelt hoor. En ik zit er verder ook niet mee alleen viel het me op en vroeg me af anderen dat gevoel ook weleens hebben.

[fotorich]

Nee, ik heb dat persoonlijk niet zo.

Opdrachtgevers zijn best trouw zolang je maar kwaliteit levert en zij zullen niet zo gauw overstappen op een nieuweling. Je netwerk gewoon goed onderhouden. Ik heb er dus geen moeite mee, als zij achter mij staan mee te fotograferen of eventueel vragen stellen.

Wij hebben het allemaal moeten leren en de paar tips die je geeft, kunnen zij overal wel ergens vinden. Ik zie het als collega's en niet zo zeer als concurrenten. Je bent verantwoordelijk voor je eigen netwerk en acquisitie. Ik zou het wel not done vinden als ze willens en wetens mijn opdrachtgevers zouden benaderen.

[phantom45]

Technisch met elkaar meekijken, vind ik zeker niet erg doe ik ook.
Maar in mij geval gaat het op de hoeken en standen, en de uiteindelijke uitsnedes.
In de scene ik de foto´s maak, (amerikaanse auto's) ben ik toch begonnen met andere dingen dan zoals iedereen daar doet/deed de hele auto er op de zelfde manier op te zetten.

In het begin (3 jaar geleden) keek iedereen me raar aan, en een hoop comentaar altijd achter je rug.
En nu 3 jaar later zie je verschillende mensen letterlijk jou ideeen hoeken en standen copieeren door als je opstaat de zelfde plaat te maken, dat vind ik dan wel erg jammer.

[Anoniem 4]

Leuk onderwerp. Zet je camera snel op het groene rechthoekje en zeg: ik druk alleen op dit knopje (ontspanknop) en de camera doet alles vanzelf.
Niemand die je ooit meer wat vraagt of je in de weg loopt.

[drikj]

Dat achter de rug jatten van je fotoklussen, zeer zeker begrijpelijk dat dat steekt! Ik zou er ook verschrikkelijk van balen en wat dat betreft had je die persoon wel een contractje met concurrentiebeding mogen laten tekenen. Minne streek.

Ik zou overigens ook weleens mee willen lopen met een fotojournalist, gewoon om eens te kijken hoe zijn werkdag eruit zou zien. Niet om de werkwijze/kunstjes af te kijken en vervolgens eens te proberen om eerder een foto van een gebeurtenis richting zijn opdrachtgever te krijgen... (mijn ambitie ligt niet die kant op).

Groeten,
Hendrik

[Canon Benny]

Ik ken het fenomeen, en eigenlijk is het allemaal ook niet geheel ongegrond. Zolang een ieder op hobby niveau bezig is blijft het leuk en is er geen vuiltje aan de lucht. Echter, wanneer er geld in het geding komt dan word het een ander verhaal. Niemand wil graag z'n eigen concurent kweken.

Echter, een beetje mensenkennis en inzicht geeft vaak een goede leidraad als het er op aan komt. Uiteraard word ik vaak aangesproken met de vraag "hoe" ik een bepaalde foto neem, met wat voor instelling enzo. Nu kan ik vaak wel behoorlijk goed inschatten of ik mijn keukengeheimen prijs moet geven of wijselijk mijn mond moet houden. Dat leer je inschatten. Een oudere dame of heer die net zijn / haar eerste spiegelreflex heeft gekocht wil ik graag helpen. Maar het gebeurt me ook regelmatig dat er een student achter me staat bij een evenement of journalistieke gebeurtenis en mij probeert "uit te horen". Soms herken ik deze gezichten en meen ik ze vaker gezien te hebben bij evenementen / gebeurtenissen en (bijv.) ongelukken. In zo'n geval bestaat bij mij dan meteen het vermoeden dat het een "beunhaas" betreft die zijn foto's ook wel eens zou kunnen insturen naar de media om er iets aan te verdienen. En laat fotografie nu mijn broodwinning zijn! Dus wat denk je dat ik in zo'n geval doe? Juist, ik vertel hem / haar op een nette manier dat ze maar een goede cursus fotografie moeten gaan volgen.

Ik heb zelfs één keer de fout gemaakt om een enthousiaste jonge fotograaf zo ver op weg te helpen in de fotografie (inclusief het uitlenen van mijn eigen professionele body's en objectieven) dat hij achter mijn rug om nu al ettelijke betaalde klussen van mij heeft gejat. Geloof me, dat steekt!

Dus al met al, men moet het ook kunnen begrijpen en respecteren als een andere fotograaf een afstandelijke houding aan neemt of je vertelt dat je het zelf maar lekker moet uitzoeken.

Ik kan niets anders, dan eens met je zijn!

Waar ik persoonlijk altijd een hekel/pest aan heb: Stel, ik moet een foto voor de plaatselijke krant maken; laten we zeggen een groepsfoto. Ik kom op locatie, zet de mensen neer zoals ik wil, en maak mijn foto's. Echter, staan er dan vaak andere fotografen bij, die precies mijn setting overnemen en niks geen eigen initatief tonen, om de mensen even anders neer te zetten. Daar baal ik soms grondig van...

Ik weet net zoals musicjohn, behoorlijk goed in te schatten wie ik wel of niet wat kan vertellen. Ik ben dus opzich helemaal niet beroert om mijn kennis te delen, maar er misbruik van maken houd ik niet van.

En sommigen krijgen veel te gemakkelijk pers-accreditatie...

gr. Benny

[Ina]

Ik had laatst ook zo'n gevalletje 'apart'.

Onze dochter, die bij de Museum Federatie werkt, had me gevraagd om bij de opening aanwezig te zijn van een project wat zij 'op poten had gezet'.
Ze wilde graag dat ik daar foto's maakte, heel gewoon voor haar zelf.
Natuurlijk wilde ik dat voor haar doen en ruim voor aanvang stapte ik het betreffende museum binnen.

Bij de receptie trof ik een paar mensen aan waaronder mijn dochter én de fotografe van het museum
Omdat ik zag dat meteen alle ogen richting mijn camera gingen stelde ik mezelf keurig voor als moeder van L. die graag bij de opening van haar dochter's project aanwezig wilde zijn en daarvan foto's ging maken voor het familiealbum.
Duidelijk toch?
Van de museumfotografe kon ik maar nét een hand(je) krijgen.
En toen ik later die middag een aantal keren probeerde een vriendelijk gesprekje met haar te beginnen, kon er geen woord van af.
Ach, dan denk ik maar "meid, wat maak jij het jezelf moeilijk".

Maar het leukste komt nog!
Toen mijn dochter die middag door de regionale omroep werd geïnterviewd, vroeg deze mediaploeg míj naar m'n kaartje en míj om hen een foto toe te sturen.
Tsja, toen heb ik niet gezegd: "vraag dát maar aan de museumfotografe"

[Musicjohn]

Maar het leukste komt nog!
Toen mijn dochter die middag door de regionale omroep werd geïnterviewd, vroeg deze mediaploeg míj naar m'n kaartje en míj om hen een foto toe te sturen.
Tsja, toen heb ik niet gezegd: "vraag dát maar aan de museumfotografe"

Dat vind ik nog net kunnen. Er van uit gaande dat de museumfotografe in loondienst van het museum werkt en haar geld toch wel beurt aan het einde van de maand. Maar als zij nou eens freelance was geweest en per gepubliceerde foto betaald werd, dan was dit toch echt je reinste gevalletje "broodroof".

[Ina]

De museumfotografe was/is idd in dienst van het museum en maakte ook in dienst van het museum de foto's van de opening en niet voor welke media dan ook!
Dus door mijn kaartje af te geven aan de aanwezige mediaploeg (en later een foto) ontnam ik haar niets.
Ha, ha en geen paniek: het leverde mij ook niets op hoor

[Musicjohn]

Was ook niet vervelend bedoelt hoor Ina

Ik wilde alleen aan hand van jouw voorbeeld verduidelijken waar voor mij de grens ligt.

Of de (hobby) fotograaf nu wel of niet iets verdient met het aanbieden van zijn / haar foto speelt overigens geen enkele rol. Het gaat mij er om dat een beroeps-freelancer per gepubliceerde foto betaald krijgt. En ook al zou de andere persoon die de foto aanlevert er niets aan verdienen, het kost de freelancer in zo'n geval toch inkomsten.

[Ina]

John, ik begrijp jouw punt hoor
Ik begreep alleen de dame in mijn voorbeeld niet. Zij beschouwde mij als haar concurrente, wat ik niet was!!
Bij het voorstellen had ik al duidelijk gemaakt dat ik er privé was en ook later probeerde ik haar dat nog vriendelijk te verduidelijken.
Waarom er dan toch die afstandelijke houding blijft bestaan, dat begrijp ik niet en is hetzelfde als wat TS bedoelt.

Tegen mijn dochter heb ik later (onnodig, want dat begreep ze zelf ook wel ) gezegd dat eventuele foto's voor internet o.i.d., zij daarvoor de foto's van de museumfotografe moest gebruiken en niet de mijne.
En zo is het ook gebeurd