Re: Portret van Paige [kleine update]
GeplaatstCOLON 03 Nov 2013 02:49
Het is inderdaad het eerste type 5D, maar aangezien ze de MK typering nog niet gebruikte, en het de eerste 5D is, noem ik hem zelf El Grande Classico. Het is zo'n pure fotografen camera, alles op de camera heeft met licht, sluitertijd en lichtgevoeligheid van de sensor te maken, niks meer en niks minder. Mijn 600D en mijn D7100 kunnen meer, zijn sneller, maar de 5D blijft gewoon trekken.
Soms dan kom je in een situatie waarbij de enige bewuste keuze die je maakt, is dat je zo snel mogelijk je camera bij je hebt. Ik zag mijn dochter met haar nieuwe vlechtjes slingeren, in de buurt van dat Philips Wake-Up light, toen zag ik de foto's al in mijn hoofd. Ik ben naar beneden gerend, een paar minuten in hevige dubio gestaan. Welke camera, 5D met 50mm? of 85mm? Of de D7100 met een 35 mm f1.8? Of misschien de Panasonic G3 met een 30mm f2.8 Sigma.
Toen ik eenmaal de keuze had gemaakt, ben ik weer naar boven gerend en heb ik er alleen voor gezorgd dat mijn dochter, die uitermate bewegelijk is, stil op de foto kwam te staan. Vandaar de keuze van 1/320.
Dat had wel als resultaat dat ik mij helemaal kapot schrok toen ik de standaard jpeg's uit de camera zag komen. Wat een ruis, de foto's waren gruwelijk verknald. Totdat ik omschakelde naar RAW en zag dat ik met wat Aperture getweak de foto's naar een meer dan acceptabel resultaat kon tillen, was ik helemaal gelukkig. Ik had de foto die ik al jaren in mijn hoofd had zitten.
Soms dan kom je in een situatie waarbij de enige bewuste keuze die je maakt, is dat je zo snel mogelijk je camera bij je hebt. Ik zag mijn dochter met haar nieuwe vlechtjes slingeren, in de buurt van dat Philips Wake-Up light, toen zag ik de foto's al in mijn hoofd. Ik ben naar beneden gerend, een paar minuten in hevige dubio gestaan. Welke camera, 5D met 50mm? of 85mm? Of de D7100 met een 35 mm f1.8? Of misschien de Panasonic G3 met een 30mm f2.8 Sigma.
Toen ik eenmaal de keuze had gemaakt, ben ik weer naar boven gerend en heb ik er alleen voor gezorgd dat mijn dochter, die uitermate bewegelijk is, stil op de foto kwam te staan. Vandaar de keuze van 1/320.
Dat had wel als resultaat dat ik mij helemaal kapot schrok toen ik de standaard jpeg's uit de camera zag komen. Wat een ruis, de foto's waren gruwelijk verknald. Totdat ik omschakelde naar RAW en zag dat ik met wat Aperture getweak de foto's naar een meer dan acceptabel resultaat kon tillen, was ik helemaal gelukkig. Ik had de foto die ik al jaren in mijn hoofd had zitten.