Foto's uit een filmproject

[Ton Canon]

Ik ben vorig jaar begonnen aan een artistiek filmproject. Hoewel ik volledig geconcentreerd was op filmen heb ik toch tussendoor wat foto's gemaakt. Foto's zijn gemaakt met het aanwezige licht. Geen filmlampen voor de foto's, geen flits, geen reflectieschermen. En ja, het stelt uiteraard wel iets voor... wat mag je zelf bedenken.

1. Totaalshot


2. Threeshot


3. Twoshot

[eMKay]

Artistiek hoor! Ik wordt in de foto's getrokken met inderdaad de vraag: wat zie ik hier? Welk scenario speelt zich af? Dat boeit mij. Ik vermoed overigens dat e.e.a. te maken heeft met creativiteit en de creatieve beroepen? Ik zie muziek, make-up, koken (mes), schrijven, borduren, dans en tekenen (ik mis alleen fotografie nog haha )

Ben ik een beetje warm?

[Ton Canon]

Dank voor je reactie Martijn. Maar met creatief ben je niet echt warm. De creatieve elementen die je ziet is meer toeval. De dame met de laptop is aan het werk, iemand die zich op zit te tutten zou ik niet zozeer creatief noemen en de dame met het mes doet er in de film dingen mee die ik toch ook niet creatief zou willen noemen

[MarcoEOS550D]

Ik heb er nu al een aantal keren naar gekeken. Met name de eerste foto intrigeert me enorm. Maar... ik kan er de vinger niet opleggen wat je wilt laten zien. Ik blijf kijken...

[eMKay]

Tja, je kan niet alles hebben hé Ton

[Anoniem 4]

Ik zou het meer typeren als de verschijningsvormen van de vrouw.
Wat ik me wel af vraag: moesten ze voor de film zo chagrijnig kijken?

[Ton Canon]

Dan zal ik maar eens een tipje van de sluier of de hele sluier oplichten voordat het een soort WID wordt.
Gerard, dat het allemaal vrouwen zijn is uit praktische overwegingen; het is nu eenmaal makkelijker vrouwen voor de camera te krijgen dan mannen. En nee, ze hadden niet de opdracht om chagrijnig te kijken . De opdracht was wel: concentreer je erg op je eigen 'ding' en heb vooral geen (oog)contact met anderen.

Het thema van de film is een maatschappelijk verschijnsel: toenemende individualisering van de samenleving... geconcentreerd op de (drukke) eigen bezigheden met minder of te weinig oog voor de omgeving. Dat kan leiden tot de tweede laag in de film: het stijgend aantal zelfmoorden omdat de omgeving mensen met problemen te weinig of te laat in de gaten heeft. De individualisering wordt uitgebeeld door 8 totaal verschillende types die ieder met hun eigen ding bezig zijn. Een van de dames probeert contact te leggen met de anderen maar wordt of straal genegeerd, of onbehouwen dan wel vriendelijk afgewezen. Uiteindelijk wordt ze radeloos... wat ze daarna doet komt niet in beeld (ik hou niet van het zo dik opgelegde), maar wat wel als slotscene in beeld komt is de ballerina die de slotscene van de 'dying swan' danst (en dat overigens geweldig mooi en gevoelig doet). Daarna begint de film opnieuw in een loop (duurt 10 minuten).

Het gaat me er natuurlijk om om ook de bezoeker/kijker in een sfeer van vervreemding te brengen. Individualisering is tenslotte ook vervreemding (van de sociale omgeving). Ik probeer dat vervreemdingseffect als volgt te bereiken:
Projectie gebeurt in een verduisterde, afgesloten cabine van 4 x 4 meter. De kijker is daar alleen met de beelden (en muziek), afgesloten van de omgeving. De beelden worden op 3 panelen van 2 meter hoog en 3 meter breed synchroon vertoond. Een paneel recht voor en 2 panelen links en rechts een beetje schuin. Door het levensgrote formaat en het isoleren van de omgeving maakt de kijker deel uit van het tafereel. De beelden zijn gedesatureerd met een lichte blur en worden om het nog meer te vervreemden in behoorlijke slow-motion afgespeeld. Daar komt dan deze muziek onder:
https://www.youtube.com/watch?v=3s45XOnYOIw

Probeer maar jezelf voor te stellen met deze muziek in een donkere ruimte met 3 levensgrote schermen om je heen waarop van alles gebeurt (in slomo, dat wel).

[eMKay]

Dat is interessant Ton. Knap gedaan. Ik kan mij zomaar voorstellen dat het vanuit bewegende beelden wat makkelijker te destilleren valt. De muziek is briljant. Goed gekozen!

[ErikDignum]

Ik heb er nu al een aantal keren naar gekeken. Met name de eerste foto intrigeert me enorm. Maar... ik kan er de vinger niet opleggen wat je wilt laten zien. Ik blijf kijken...

+1!

En de laatste foto, de spiegel in de hand van de dame links. De achterzijde, waar we dus eigenlijk tegen aan kijken, spiegelt blijkbaar ook, zo te zien. Dat vind ik bij met name deze foto...ik weet niet...afleidend? Storend?

Gr.

Erik

[Anoniem 4]

Dat is een mooi project Ton. Ik zat met mijn gevoel niet eens zo ver van jouw opzet.
Goed idee die in elkaar gevlochten lagen. Vooral de tweede laag is erg actueel.
De door jou belichte aspecten zie je vooral in onze Westerse samenleving. In andere delen van de wereld zie je veel meer een collectieve samenleving met als excessen niet zelfmoord, maar moord. Die samenlevingen (Westerse en niet-Westerse) zijn voortdurend met elkaar in strijd omdat ze elkaar niet kunnen/willen begrijpen. Misschien ook wel een mooi thema voor een film.
Overigens de muziek is schitterend, één van mijn favoriete stukken uit de barok.
Je jaagt wel Paus Urbanus VIII tegen je in het harnas, die de uitvoering van dit werk buiten het Vaticaan verbood.
Wat ik me nog wel afvraag is: voor welke doelgroep is het gemaakt en hoe/waar wordt het uitgevoerd.
We spreken elkaar er nog wel over binnenkort.

[Anoniem 3]

Ton, en waar kunnen we gaan plaatsnemen in de door jou geschetste ruimte? Ik ben razend benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.
Mijn vrouw ook, trouwens.
En ja, die muziek, daar kan ik ook uren naar luisteren.

[Ton Canon]

@Erik, nu je het zegt van foto 3. Was me nog niet opgevallen. Ze had wel een spiegel met aan de ene kant normaal en de andere kant vergroot. Zoals gezegd was ik meer op filmen dan op fotograferen gefocust. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het waarschijnlijk ook niet gezien had als ik wel op fotograferen was gefocust.

@Gerard, ik heb Urbanus nog proberen te bellen, maar toen kreeg ik een of andere Belg aan de lijn en die vond het best als ik de muziek gebruikte.

@Gabriël, dat wordt dan een gezellig uitje met z'n allen. De opstelling zoals beschreven komt in Florence te staan. Met de Masserati van Gerard is dat maar een paar uurtjes rijden.

Het project is voor een grote 10-daagse kunsttentoonstelling in het najaar in Florence. Doelgroep is dus niet specifiek. Ik was daar in 2013 toegelaten met een set dramafoto's, maar door het overlijden van mijn vrouw is dat er toen niet van gekomen. Na overleg mocht ik zonder verdere ballotage voor 2015 switchen naar videokunst. Ik weet nog niet wat ik er daarna mee ga doen. Van tevoren uiteraard nog wel een proefopstelling voor een klein publiek. Weet je... het is niet zoals foto's die je misschien nog wel kunt verkopen. Zo'n opstelling verkoop je nooit... kost alleen maar geld. Je moet het echt doen voor de creatieve uitdaging en omdat je het leuk vindt om met zoiets bezig te zijn. Met heel veel mazzel is er misschien een galleryhouder die zoiets wel wil huren om eens wat anders in z'n galerie te hebben.

[Marian Korte]

Ik hou van vervreemding..ik ben hier nog niet helemaal over uit..maar dat mag ook toch:)
Ik blijf dit volgen:)

[Ton Canon]

De foto's zijn van niet alledaagse tafereeltjes en in die zin een beetje vreemd. Het echte vervreemdende effect zit in de film... door de projectiegrootte, maar vooral door de combinatie van scene, desaturatie, lichte motion blur, sterke slow motion en de muziek.