Op deze grond groeien soorten die gekoesterd moeten worden en die al te veel slachtoffer zijn geworden van menselijk handelen.
Deze Flora kan absoluut niet tegen de moderne mestmethoden. De orchideeënsoorten hebben nog het meeste last hiervan.
Alle orchideeën op onze kalkgraslanden en elders in het land zijn NIET autotroof. Dat betekent dat zij niet zelfstandig aan de voedselkringloop kunnen deelnemen. Zij kunnen niet zelfstandig voedingszouten opnemen en hebben de hulp nodig van speciale schimmelsoorten. Zogenaamde wortelschimmels of Mycorrhiza. En net deze schimmels zijn super gevoelig voor bodemverandering. Als de schimmel uit de bodem verdwijnt, zal de orchidee het moeilijk met het opnemen van de voedingszouten krijgen en na twee, hooguit drie jaar is de plant weggekwijnd.
Er is één orchideeënsoort die de symbiose met deze bodemschimmel niet nodig heeft. Het Venusschoentje, helaas alleen nog maar in de Ardennen en de Eifel te bewonderen.
Het kalkgrasland biedt een paradijs aan de orchideeën en vele andere soorten met de daarbijbehorende insectensoorten.
Hier vertoef ik het liefst en komt het woord verveling helemaal niet in me op. Mijn hoofd wordt hier helemaal leeg en ik ga helemaal op in alles wat daar leeft.
Laten we zuinig zijn op zulke plekken,...............ze zijn er nog...............
Overzicht van Soldaatje en de bruine(purper)orchis:
