Lelies behoren tot de één-zaadlobbigen en hun bloemdelen zijn overwegend 3-tallig.
Paris vormt hierin het schoolvoorbeeld van de uitzondering door haar viertalligheid en zelfs de wonderbaarlijke symmetrie hierin.
De plant vormt maar spaarzaam vertakkingen in haar niet te diep onder de grond zittende wortelstokken, waardoor de vegetatieve verspreiding maar dunnetjes is.
Lelies bevatten in het algemeen giftige stoffen, maar de "bes" van de Paris is bijzonder giftig.
Een mythe-variant zou het verhaal vertellen van de dood van Paris na het drinken van een beker met vocht waarin het sap van eenbes verwerkt was.
Paris quadrifolia komt nog plaatselijk massaal in Zuid-Limburg voor.
Verder dan de grens Brabant-Gelderland staat de plant van nature niet.
Om de één of andere reden lijkt deze plant door plantenliefhebbers elders in het land verspreid te zijn, waardoor er toch sprake is van Floravervalsing.
Al héél snel in het zomerdeel worden de bovenaardse delen geel en verdwijnen uiteindelijk.
Het is een typische plant van oude loofbossen welke prima gedijt op humusrijke vochtige bodem.
