Re: Afscheid
GeplaatstCOLON 26 Feb 2014 08:42
Wees niet getreurd, ik trek me niet zo heel veel aan dergelijke kritiek en quasi leuk religieus geleuter.
Ik probeer alleen duidelijk te maken wat mijn overwegingen zijn geweest en omdat Canon voor mij idd niet zaligmakend is kijk ik ook regelmatig aan gene zijde.
Ik had de afgelopen jaren een soort haat-liefde verhouding met Canon, aan de ene kant mooi spul, kwalitatief, degelijk, maar aan de andere kant teleurgesteld in de beperkte ontwikkelingen en matige landschapsobjectieven. Eigenlijk was ik nooit echt tevreden met de apparatuur die ik had, ik ben echt heel veel geswitcht van de ene lens naar de ander. De 24-70 heb ik 2x gehad, de 17-40 ook 2x, tussendoor nog de 35 1.4 en 24 1.4, daarna weer terug naar zoom, uiteindelijk de 16-35, maar geen van allen kon mij echt bekoren. Als landschapsfotograaf zocht ik een lens in de trend van de Nikon 14-24, maar had niet direct behoefte aan een overstap naar dit merk om dezelfde reden als bij Canon. Alleen de onbetaalbare 17mm TS heeft de kwaliteit die ik als landschapsfotograaf wil zien. Ik ken ook al genoeg fotografen die om die reden wel de overstap naar Nikon hebben gemaakt, niet vanwege de camera, maar vanwege de betere landschapslenzen. De 16-35 II die ik had was het beste wat ik bij Canon als zoom kon krijgen, maar eerlijk gezegd presteerde ook deze onder de maat, de hoeken zijn veel te soft en knijpen naar f/16 is noodzakelijk om er nog wat van te maken. Contrast en kleur zijn fantastisch, maar de scherpte vond ik erg matig. Ook field curvature is deze lens niet vreemd, als je hyperfocal focussed, zeg 2 meter op f/11, dan is de voorgrond goed scherp, maar naar achteren toe krijg je een verloop van scherp in het midden en soft naar buiten toe. Om dit te voorkomen moet je focussen op de achtergrond, maar dat gaat weer ten koste van de scherpte op de voorgrond. En zo was ik altijd aan het stoeien met de meest gunstige settings. Was ik meer aan het testen en pixel-peepen dan aan het fotograferen, lenzen aan het calibreren omdat ook front/backfocus een issue is bij veel objectieven, zeker bij zooms. Kortom altijd compromissen en altijd uitkijkend naar een mogelijke opvolger die hopelijk beter zou zijn.
Ik heb nu 3 primes en 2 zooms (de 10-24 komt in april uit) en die zijn stuk voor stuk fantastisch, zowel optisch als qua bouw. Geen plasic, maar alles metaal en toch heel licht (gemiddeld 300gr). Ik hoef me niet meer druk te maken op welk diafragma ik het beste kan zitten, of welk brandpunt ik het beste kan vermijden, iets dat ik met een aantal Canon objectieven dus wel had. De Fuji's zijn zonder na te hoeven denken op elke stand goed. Je hebt geen front/backfocus issues, maar dat komt omdat je met contrastdetectie AF werkt (vergelijkbaar met live view op de Canon). Als ik er al een onscherpe foto bij heb zitten, dan heb ik zelf iets stoms gedaan of is het beweginsonscherpte , maar verder is het dus altijd spot-on. Het aantal keepers is daarmee ook behoorlijk toegenomen. De bokeh van alle objectieven die ik nu heb is geweldig, zelfs de zooms hebben een heerlijk zachte onscherpte en een bijna 3D gevoel. Ik weet niet of dat een eigenschap is van mirrorless of echt te wijten is aan de kwaliteit van het Fuji glas, maar ik word hier wel vrolijk van.
Wat ik verder verdomd handig vind is dat Fuji (maar volgens mij doet Olympus dat ook) lensprofiles meestuurd in haar RAW bestanden, zodat Adobe weet welke correcties moeten worden uitgevoerd. Deze zijn in LR en PS ook niet uit te zetten (in andere software wel). Hierdoor zijn de ingelezen RAW's direct vrij van distortion, CA en vignetting en vergelijkbaar met de kwaliteit die de in-camera converter doet met de JPEG's. De nieuwste modellen (X-T1) heeft nu ook LMO (Lens Modulation Optimizer) die ervoor zorgt dat de gevolgen van diffractie bij kleinere diafgragma's wordt gecorrigeerd, waardoor de JPEG's er altijd haarscherp uitrollen, ook bij f/16. De kwaliteit van de JPEG die uit deze camera's komt is zelfs zo goed, dat de noodzaak je foto's in RAW te ontwikkelen steeds minder wordt. Een goed belichte foto met de juiste filmsimmulatie die geen verdere nabewerking nodig heeft is zelfs van hogere kwaliteit dan ik met LR of PS voor elkaar kan krijgen. Nog niet eerder heb ik zulke perfecte jpeg's uit een camera zien komen. Veel Fuji fotograferen schieten dus ook standaard in jpeg, maar ik doe nu beiden. De jpeg is direct bruikbaar, wat me enorm veel tijd in nabewerking scheelt en de RAW's schiet ik ernaast als back-up/negatief. Deze gebruik ik alleen wanneer ik flink aan de schuifjes wil trekken.
Opvallend is dan meteen de hoeveelheid dynamiek in de RAW's. Een ogenschijnlijk zwaar overbelichte foto is met 2 stops in de highlights gewoon nog terug te halen met alle details. Idem met de donkere delen. Heb je wel eens geprobeerd een iso200 CR2 met 2 stops te pushen, je krijgt dan foeilelijke kleurruis en als je nog een stapje verder gaat zelfs een raar ruitpatroon te zien die met noise reduction niet meer te redden valt. De Fuji RAW is met gemak 3 stops te pushen zonder kleurruis en met slechts weinig luminatieruis die makkelijk te corrigeren is. Een beetje vergelijkbaar met wat we van de D800 sensor hebben gezien.
Als Canon met een vergelijkbare mirrorless systeem was gekomen met net zulke mooie objectieven als Fuji nu doet (en dan ook meteen goed, zonder MK1, 2 en 3) dan was ik wellicht bij Canon gebleven. Maar volgens mij zit er bij de grote SLR fabrikanten een commercieel belang achter dat ze weerhoud mirrorless serieus te introduceren, ze zouden daarmee hun eigen spiegelreflex markt om zeep helpen. Of dat een slimme zet is betwijfel ik, want de concurrentie timmert wel hard aan de weg en ik lees steeds meer en meer verhalen van fotografen die de overstap naar mirrorless hebben gemaakt of dat momenteel serieus overwegen. Ik geef het nog een jaar of twee en dan is het wel gedaan met dit segment, iig voor de consumentenmarkt. Wellicht dat sportfotografen nog behoefte hebben aan aan een zeer robuuste en snelle spiegelreflex, maar verder zie ik er de voordelen niet meer van. Voor landschap-, reis-, straat-, studio- en architectuurfotografie heb je toch niet perse een snelle camera nodig met een spiegel en 12 beelden per seconde? Trouwens, de Fuji X-T1 is met z'n 8fps en snelle predictive AF ook niet onverdienstelijk.
Feitelijk maakt het me geen moer uit met welk merk ik werk, als ik er maar een goed gevoel bij heb en gek genoeg is dit de eerste keer dat ik zo enthousiast ben over een camera en alles wat daarbij hoort. Niet alleen de apparatuur, maar ook de hele filosofie achter dit merk, de klantenbinding en service. Ik las van de week een stukje over de firmware filosofie van Fuji, zij vinden dat bestaande klanten met oudere apparatuur net zoveel recht hebben op nieuwe functionaliteit als nieuwe klanten met de laatste modellen. Dus wat zij doen is (waar mogelijk) de oudere modellen voorzien van de nieuwste ontwikkelingen die wordt toegepast in de nieuwe modellen. Hierdoor blijven ook de oudere modellen up-to-date, terwijl ze weten dat het commercieel niet slim is, maar ze vinden het behouden van hun klanten belangrijker dan de mensen dwingen tot nieuwe aanschaf.
De X-E1 was samen met de X-Pro1 een van de eerste Fuji's met verwisselbare objectieven. De AF was sloom en handmatig focussen was lastig. De nieuwere modellen kregen snellere AF door verbeterde software en focus peaking om handmatig te kunnen focussen. Deze verbeteringen zijn onlangs ook beschikbaar gekomen voor de X-E1, waardoor de AF nu prima werkt en snel genoeg is en het handmatig focussen een eitje is. Veel bezitters van de X-E1 waren hier erg blij mee waardoor de overstap naar de X-E2 niet perse noodzakelijk werd. Fuji wist dat dit het gevolg zou zijn, maar vond het toch belangrijker om de bestaande modellen op te waarderen en zo haar klanten tevreden te houden.
Met alle respect voor de andere merken, maar ik heb dat daar nog niet mogen meemaken. Van Canon heb ik in nieuwe firmware alleen bugfixes gezien, maar nooit nieuwe functionaliteit. Magic Lantern moet eraan te pas komen om functionaliteit toe te voegen waar veel klanten om vragen, maar waar canon dus niets mee doet. Ze gaan prat op de video kwaliteit (en terecht), maar focus peaking is echt teveel gevraagd. En hoe moeilijk is het om softwarematig zaken als time-lapse, HDR, uitgebreide bracketing etc toe toe voegen? Magic Lantern heeft bewezen dat het met de 5D2 allemaal kan, maar Canon doet er niets mee. Je moet naar de 5D3 om een aantal zaken wel geregeld te krijgen.
Dit soort zaken irriteert me, omdat de techniek het prima aankan, maar de wil er bij Canon blijkbaar niet is en ze alleen gefocussed zijn op de concurrent en de verkoopcijfers. Voor een slordige 3K mag je je dan gelukkig prijzen met een nieuw model waar deze "snufjes" dan wel (gedeeltelijk) inzitten.
Zoals ik in mijn vorige lange verhaal al schreef maakt de apparatuur een hele snelle ontwikkeling door en word Fuji daarbij geholpen door professionele fotografen over de hele wereld. De pre-production modellen worden een paar weken beschikbaar gesteld en vervolgens worden alle bevindingen meegenomen in de uiteindelijke productie versie. Ook de opmerkingen in de fora, regelmatige pol's die worden gehouden en kritiek uit de media wordt zeer serieus naar gekeken. Ik vind dit erg verfrissend en je hebt meer het idee dat je betrokken bent de totstandkoming van de apparatuur waar je zelf mee werkt.
Het is dus niet alleen het "geloof" in een merk of het gras dat aan de andere kant altijd groener is. Het is voor mij simpelweg het opsommen geweest van een aantal factoren die mij ertoe heeft doen besluiten naar iets anders uit te kijken. Lichter en compacter was de eerste en belangrijkste reden, verder kwaliteit, ontwikkeling, filosofie, objectieven, gevoel, ergonomie etc.
Het is mij er dus ook niet om te doen om Canon af te kraken en als schroot neer te zetten, want het is zonder twijfel gewoon geweldig materiaal en ik heb er de afgelopen 7 jaar dan ook veel plezier aan gehad en duizenden geweldige foto's mee gemaakt, maar wel met gemengde gevoelens.
Ik probeer alleen duidelijk te maken wat mijn overwegingen zijn geweest en omdat Canon voor mij idd niet zaligmakend is kijk ik ook regelmatig aan gene zijde.
Ik had de afgelopen jaren een soort haat-liefde verhouding met Canon, aan de ene kant mooi spul, kwalitatief, degelijk, maar aan de andere kant teleurgesteld in de beperkte ontwikkelingen en matige landschapsobjectieven. Eigenlijk was ik nooit echt tevreden met de apparatuur die ik had, ik ben echt heel veel geswitcht van de ene lens naar de ander. De 24-70 heb ik 2x gehad, de 17-40 ook 2x, tussendoor nog de 35 1.4 en 24 1.4, daarna weer terug naar zoom, uiteindelijk de 16-35, maar geen van allen kon mij echt bekoren. Als landschapsfotograaf zocht ik een lens in de trend van de Nikon 14-24, maar had niet direct behoefte aan een overstap naar dit merk om dezelfde reden als bij Canon. Alleen de onbetaalbare 17mm TS heeft de kwaliteit die ik als landschapsfotograaf wil zien. Ik ken ook al genoeg fotografen die om die reden wel de overstap naar Nikon hebben gemaakt, niet vanwege de camera, maar vanwege de betere landschapslenzen. De 16-35 II die ik had was het beste wat ik bij Canon als zoom kon krijgen, maar eerlijk gezegd presteerde ook deze onder de maat, de hoeken zijn veel te soft en knijpen naar f/16 is noodzakelijk om er nog wat van te maken. Contrast en kleur zijn fantastisch, maar de scherpte vond ik erg matig. Ook field curvature is deze lens niet vreemd, als je hyperfocal focussed, zeg 2 meter op f/11, dan is de voorgrond goed scherp, maar naar achteren toe krijg je een verloop van scherp in het midden en soft naar buiten toe. Om dit te voorkomen moet je focussen op de achtergrond, maar dat gaat weer ten koste van de scherpte op de voorgrond. En zo was ik altijd aan het stoeien met de meest gunstige settings. Was ik meer aan het testen en pixel-peepen dan aan het fotograferen, lenzen aan het calibreren omdat ook front/backfocus een issue is bij veel objectieven, zeker bij zooms. Kortom altijd compromissen en altijd uitkijkend naar een mogelijke opvolger die hopelijk beter zou zijn.
Ik heb nu 3 primes en 2 zooms (de 10-24 komt in april uit) en die zijn stuk voor stuk fantastisch, zowel optisch als qua bouw. Geen plasic, maar alles metaal en toch heel licht (gemiddeld 300gr). Ik hoef me niet meer druk te maken op welk diafragma ik het beste kan zitten, of welk brandpunt ik het beste kan vermijden, iets dat ik met een aantal Canon objectieven dus wel had. De Fuji's zijn zonder na te hoeven denken op elke stand goed. Je hebt geen front/backfocus issues, maar dat komt omdat je met contrastdetectie AF werkt (vergelijkbaar met live view op de Canon). Als ik er al een onscherpe foto bij heb zitten, dan heb ik zelf iets stoms gedaan of is het beweginsonscherpte , maar verder is het dus altijd spot-on. Het aantal keepers is daarmee ook behoorlijk toegenomen. De bokeh van alle objectieven die ik nu heb is geweldig, zelfs de zooms hebben een heerlijk zachte onscherpte en een bijna 3D gevoel. Ik weet niet of dat een eigenschap is van mirrorless of echt te wijten is aan de kwaliteit van het Fuji glas, maar ik word hier wel vrolijk van.
Wat ik verder verdomd handig vind is dat Fuji (maar volgens mij doet Olympus dat ook) lensprofiles meestuurd in haar RAW bestanden, zodat Adobe weet welke correcties moeten worden uitgevoerd. Deze zijn in LR en PS ook niet uit te zetten (in andere software wel). Hierdoor zijn de ingelezen RAW's direct vrij van distortion, CA en vignetting en vergelijkbaar met de kwaliteit die de in-camera converter doet met de JPEG's. De nieuwste modellen (X-T1) heeft nu ook LMO (Lens Modulation Optimizer) die ervoor zorgt dat de gevolgen van diffractie bij kleinere diafgragma's wordt gecorrigeerd, waardoor de JPEG's er altijd haarscherp uitrollen, ook bij f/16. De kwaliteit van de JPEG die uit deze camera's komt is zelfs zo goed, dat de noodzaak je foto's in RAW te ontwikkelen steeds minder wordt. Een goed belichte foto met de juiste filmsimmulatie die geen verdere nabewerking nodig heeft is zelfs van hogere kwaliteit dan ik met LR of PS voor elkaar kan krijgen. Nog niet eerder heb ik zulke perfecte jpeg's uit een camera zien komen. Veel Fuji fotograferen schieten dus ook standaard in jpeg, maar ik doe nu beiden. De jpeg is direct bruikbaar, wat me enorm veel tijd in nabewerking scheelt en de RAW's schiet ik ernaast als back-up/negatief. Deze gebruik ik alleen wanneer ik flink aan de schuifjes wil trekken.
Opvallend is dan meteen de hoeveelheid dynamiek in de RAW's. Een ogenschijnlijk zwaar overbelichte foto is met 2 stops in de highlights gewoon nog terug te halen met alle details. Idem met de donkere delen. Heb je wel eens geprobeerd een iso200 CR2 met 2 stops te pushen, je krijgt dan foeilelijke kleurruis en als je nog een stapje verder gaat zelfs een raar ruitpatroon te zien die met noise reduction niet meer te redden valt. De Fuji RAW is met gemak 3 stops te pushen zonder kleurruis en met slechts weinig luminatieruis die makkelijk te corrigeren is. Een beetje vergelijkbaar met wat we van de D800 sensor hebben gezien.
Als Canon met een vergelijkbare mirrorless systeem was gekomen met net zulke mooie objectieven als Fuji nu doet (en dan ook meteen goed, zonder MK1, 2 en 3) dan was ik wellicht bij Canon gebleven. Maar volgens mij zit er bij de grote SLR fabrikanten een commercieel belang achter dat ze weerhoud mirrorless serieus te introduceren, ze zouden daarmee hun eigen spiegelreflex markt om zeep helpen. Of dat een slimme zet is betwijfel ik, want de concurrentie timmert wel hard aan de weg en ik lees steeds meer en meer verhalen van fotografen die de overstap naar mirrorless hebben gemaakt of dat momenteel serieus overwegen. Ik geef het nog een jaar of twee en dan is het wel gedaan met dit segment, iig voor de consumentenmarkt. Wellicht dat sportfotografen nog behoefte hebben aan aan een zeer robuuste en snelle spiegelreflex, maar verder zie ik er de voordelen niet meer van. Voor landschap-, reis-, straat-, studio- en architectuurfotografie heb je toch niet perse een snelle camera nodig met een spiegel en 12 beelden per seconde? Trouwens, de Fuji X-T1 is met z'n 8fps en snelle predictive AF ook niet onverdienstelijk.
Feitelijk maakt het me geen moer uit met welk merk ik werk, als ik er maar een goed gevoel bij heb en gek genoeg is dit de eerste keer dat ik zo enthousiast ben over een camera en alles wat daarbij hoort. Niet alleen de apparatuur, maar ook de hele filosofie achter dit merk, de klantenbinding en service. Ik las van de week een stukje over de firmware filosofie van Fuji, zij vinden dat bestaande klanten met oudere apparatuur net zoveel recht hebben op nieuwe functionaliteit als nieuwe klanten met de laatste modellen. Dus wat zij doen is (waar mogelijk) de oudere modellen voorzien van de nieuwste ontwikkelingen die wordt toegepast in de nieuwe modellen. Hierdoor blijven ook de oudere modellen up-to-date, terwijl ze weten dat het commercieel niet slim is, maar ze vinden het behouden van hun klanten belangrijker dan de mensen dwingen tot nieuwe aanschaf.
De X-E1 was samen met de X-Pro1 een van de eerste Fuji's met verwisselbare objectieven. De AF was sloom en handmatig focussen was lastig. De nieuwere modellen kregen snellere AF door verbeterde software en focus peaking om handmatig te kunnen focussen. Deze verbeteringen zijn onlangs ook beschikbaar gekomen voor de X-E1, waardoor de AF nu prima werkt en snel genoeg is en het handmatig focussen een eitje is. Veel bezitters van de X-E1 waren hier erg blij mee waardoor de overstap naar de X-E2 niet perse noodzakelijk werd. Fuji wist dat dit het gevolg zou zijn, maar vond het toch belangrijker om de bestaande modellen op te waarderen en zo haar klanten tevreden te houden.
Met alle respect voor de andere merken, maar ik heb dat daar nog niet mogen meemaken. Van Canon heb ik in nieuwe firmware alleen bugfixes gezien, maar nooit nieuwe functionaliteit. Magic Lantern moet eraan te pas komen om functionaliteit toe te voegen waar veel klanten om vragen, maar waar canon dus niets mee doet. Ze gaan prat op de video kwaliteit (en terecht), maar focus peaking is echt teveel gevraagd. En hoe moeilijk is het om softwarematig zaken als time-lapse, HDR, uitgebreide bracketing etc toe toe voegen? Magic Lantern heeft bewezen dat het met de 5D2 allemaal kan, maar Canon doet er niets mee. Je moet naar de 5D3 om een aantal zaken wel geregeld te krijgen.
Dit soort zaken irriteert me, omdat de techniek het prima aankan, maar de wil er bij Canon blijkbaar niet is en ze alleen gefocussed zijn op de concurrent en de verkoopcijfers. Voor een slordige 3K mag je je dan gelukkig prijzen met een nieuw model waar deze "snufjes" dan wel (gedeeltelijk) inzitten.
Zoals ik in mijn vorige lange verhaal al schreef maakt de apparatuur een hele snelle ontwikkeling door en word Fuji daarbij geholpen door professionele fotografen over de hele wereld. De pre-production modellen worden een paar weken beschikbaar gesteld en vervolgens worden alle bevindingen meegenomen in de uiteindelijke productie versie. Ook de opmerkingen in de fora, regelmatige pol's die worden gehouden en kritiek uit de media wordt zeer serieus naar gekeken. Ik vind dit erg verfrissend en je hebt meer het idee dat je betrokken bent de totstandkoming van de apparatuur waar je zelf mee werkt.
Het is dus niet alleen het "geloof" in een merk of het gras dat aan de andere kant altijd groener is. Het is voor mij simpelweg het opsommen geweest van een aantal factoren die mij ertoe heeft doen besluiten naar iets anders uit te kijken. Lichter en compacter was de eerste en belangrijkste reden, verder kwaliteit, ontwikkeling, filosofie, objectieven, gevoel, ergonomie etc.
Het is mij er dus ook niet om te doen om Canon af te kraken en als schroot neer te zetten, want het is zonder twijfel gewoon geweldig materiaal en ik heb er de afgelopen 7 jaar dan ook veel plezier aan gehad en duizenden geweldige foto's mee gemaakt, maar wel met gemengde gevoelens.