Maar ach, ik denk dan maar zo... ook het edelhert was helemaal weg en is opnieuw naar Nederland gehaald. Anton Kröller (man van Helene Müller) wil vanuit zijn jachthuis St. Hubertus graag kunnen jagen en haalde o.a. het edelhert naar de Veluwe...
Toch leeft de kleine hertensoort op veel meer plekken in Nederland, veelal ontsnapt uit kampen of afgesloten natuurgebieden. En naast één van deze gebieden woon ik... lucky me. In het totale gebied van 220Ha leven er inmiddels meer dan 30 waardoor de periode van bronst een echt natuurlijk karakter krijgt. Het gaat duidelijk om meerdere groepen en ik zie jonge mannetjes verlekkerd kijken naar de bronstige hindes, reden om mij een paar dagen tussen de herten te begeven.
1. het eerste geburl, vroeg in de ochtend
Een foto van een beeldvullend hert trekt mij minder dan dit landschappelijke beeld. Beeldvullend
zou net zo goed het hertenkamp kunnen zijn en hier zie ik dat ik echt in een natuurgebied aanwezig ben.
De grote Amerikaanse eik begint met kleuren en op de achtergrond zie ik konik paarden langzaam wakker
worden. Het is alsof deze bok de kuddes wakker maakt en oproept tot een nieuwe bronst dag
techniek: 7D + 300 f/4 IS + 1,4x op 420mm, f/7.1, ISO800 en 1/100sec, leunend op één knie in
het natte gras, verscholen vanachter een bosje.
2. het plaatshert verzamelt zijn hindes in het ochtendgloren
De zon is net op en links zien we het plaatshert verschijnen die een afgedwaalde hinde terugdrijft naar
de kudde. Rechts maken twee jongere mannetjes, die net nog dichterbij probeerden te komen, ruimte
om de grote bok door te laten. Het lijkt er wat gemoedelijker aan toe te gaan dan bij edelherten maar
ook hier komt gewei gekletter voor.
techniek: 7D + 300 f/4 IS op 300mm, f/5,6, ISO400 en 1/5000sec.
3. luid geburl
Ik sta versteld van het diepe geburl dat deze relatief kleine herten voort kunnen brengen, ze
steken de edelherten naar de kroon. Grappig is dat de hinde rustig doorgaat met grazen terwijl de
bokken zich afmatten en tijdens de hele bronst zich geen tijd gunnen om te eten. Ik geniet van het
warme tegenlicht...
techniek: 7D + 300 f/4 IS + 1,4x op 420mm, f/8, ISO400 en 1/500sec.
4. te jong om mee te mogen doen...
vanachter één van de eiken van een oud struweel zie ik langzaam een jonge bok naderen die
nietsvermoedend verder graast, het luide geburl van de bok net zo hard negerend als de begerige
blikken van de andere jonge mannetjes. Hij is gewoon nog te jong en dat weet hij dondersgoed.
Ik kies er expres voor om bomen, takken en kleuren in de voorgrond mee te nemen, zo ontstaat
een doorkijkjes gevoel.
techniek: 7D + 300 f/4 IS + 1,4x op 420mm, f/9, ISO400 en 1/320sec.
5. het grote plaatshert komt poolshoogte nemen
Tot nu had hij geen oog voor andere wezens dan zijn hindes maar tijdens zijn ronde om
afgedwaalde vrouwtjes terug te brengen passeert hij mij. Mij stilhoudend hoop ik dat mijn
camouflage goed genoeg werkt, natuurlijk heeft hij door dat ik er ben maar ik hoop dat hij mij
niet associeert met 'mens' en 'gevaar'. Minutenlang staart hij mijn kant op, het lijkt geen angst
maar meer voorzichtigheid en vooral overmacht. Dan besluit hij dat ik onbelangrijk ben en gaat
verder met zijn taak. De jonge bok op de achtergrond heeft niets opgemerkt van ons 'contact'
techniek: 7D + 300 f/4 IS op 300mm, f/7.1, ISO800 en 1/500sec. Instellingen niet echt ideaal (had
liever lagere ISO gehad) maar ik was nog net op tijd mijn 1,4x ertussenuit te halen en durfde niet teveel meer
aan de knopjes te rommelen uit angst dat hij zijn indrukwekkende pose zou verlaten.
6. terug naar de kudde
eenmaal terug bij de kudde worden alle hindes geïnspecteerd. Ik werd getroffen door het warme
tegenlicht en de vorm van het silhouet van zo'n groot gewei. De boom en voorgrond geven het doorkijkjes
gevoel treffend weer... want ik lag daar daadwerkelijk achter terwijl de herten mij aan alle
kanten omringden. Een genot om hier deelgenoot van te mogen zijn.
techniek: 7D + 300 f/4 IS + 1,4x op 420mm, f/8, ISO400 en 1/800sec.
Nog meer beelden van de damhertenbronst? Ze staan bij de beelden van de hertachtigen
Voor de AWD-gangers... in 'mijn' gebied krijg je ze niet zo dichtbij, althans niet zo gemakkelijk. Je moet veel meer moeite doen, de dieren zijn een stuk 'wilder'. En dat is precies waar ik zo van hou... juist die moeite is voor mij een prikkel om ervoor te gaan, het moet niet te makkelijk zijn... dan heb ik persoonlijk geen voldoening.
